ثبات ايستادن در مبتلايان به استئوآرتريت زانو

اهداف: استئوآرتريت زانو در افراد بالاي 40 سال بسيار شايع بوده و از اصلي ترين دلايل نقص سيستم عملكردي در اين افراد است كه تاثير عميقي روي زندگي افراد مبتلا مي گذارد. افراد مبتلا به استئوآرتريت زانو به نوعي با اختلال در تعادل مواجه مي شوند كه اين اختلال به صورت افزايش دامنه و سرعت نوسان مركز فشار بدن مشاهده مي شود. هدف اين پژوهش، مقايسه پارامترهاي تعادل حين ايستادن افراد مبتلا به استئوآرتريت زانو با افراد سالم بود. ابزار و روش ها: در اين مطالعه مورد شاهدي در سال 1394 در مركز تحقيقات اسكلتي عضلاني دانشگاه علوم پزشكي اصفهان، 15 بيمار مبتلا به استئوآرتريت زانو، از ميان بيماران مراجعه كننده به كلينيك فيزيوتراپي دانشكده توان بخشي و بيمارستان الزهرا(س) شهر اصفهان به روش نمونه گيري طبقه اي انتخاب شدند و 15 فرد سالم نيز به عنوان گروه شاهد از سطح شهر اصفهان مورد مطالعه قرار گرفتند. براي ارزيابي ثبات ايستايي، از جمع طول مسير طي شده، دامنه و سرعت نوسان مركز فشار در جهات مختلف استفاده شد. تحليل داده ها با كمك نرم افزار SPSS 19 و توسط آمار توصيفي و آزمون T دونمونه اي انجام گرفت. يافته ها: ميانگين دامنه جابه جايي و سرعت نوسان مركز فشار در جهات قدامي خلفي و داخلي خارجي و همچنين جمع طول مسير طي شده توسط مركز فشار در جهت داخلي خارجي در افراد مبتلا به استئوآرتريت زانو نسبت به افراد سالم افزايش يافت (P 0/05)، ولي ميانگين جمع طول مسير طي شده توسط مركز فشار در جهت قدامي خلفي تفاوت معني داري نداشت (P 0/05). نتيجه گيري: ثبات و تعادل حين ايستادن در افراد مبتلا به استئوآرتريت زانو نسبت به افراد سالم كاهش پيدا مي كند.