عنوان مقاله :
مقايسه اثر حفاظتي ال- كارنيتين و استيل ال- كارنيتين بر سطح گلوكز سرم و پراكسيداسيون ليپيدي در موشهاي صحرايي ديابتي
پديد آورندگان :
حاجي نژاد ، محمد رضا دانشگاه زابل - دانشكده دامپزشكي - گروه علوم پايه , حاجيان شهري ، شقايق دانشگاه زابل - دانشكده دامپزشكي - گروه علوم پايه , سقايي ، سميرا دانشگاه زابل - دانشكده دامپزشكي - گروه علوم پايه , سام زاده ، عليرضا دانشگاه زابل - دانشكده دامپزشكي - گروه علوم پايه , نبوي ، رضا دانشگاه زابل - دانشكده دامپزشكي - گروه علوم پايه
كليدواژه :
ديابت , ال كارنتين , استيل ال كارنتين , موش صحرايي.
چكيده فارسي :
اهداف: امروزه گرايش به سوي داروهاي جديد كه عوارض جانبي كمتري دارند روزبه روز گسترش مي يابد. مطالعات مختلف تاثير ال كارنيتين و استيل ال كارنيتين را در كاهش عوارض ثانويه بيماري ديابت نوع اول نشان داده اند. هدف اين مطالعه، بررسي اثر تجويز خوراكي ال كارنيتين و استيل ال كارنيتين بر ميزان گلوكز خون و پراكسيداسيون ليپيدي بافت مغز و كبد در رت هاي ديابتي بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي، 50 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار به طور تصادفي به پنج گروه؛ كنترل (موش هاي سالم)، كنترل منفي (موش هاي ديابتي) و سه گروه ديابتي تحت تيمار تقسيم شدند. گروه هاي ديابتي با تزريق 110ميلي گرم بر كيلوگرم آلوكسان ديابتي شدند. گروه هاي تحت تيمار، هر كدام به ترتيب ال كارنيتين، استيل ال كارنيتين و ال كارنيتين به همراه استيل ال كارنيتين (به ميزان 300ميلي گرم بر كيلوگرم) را به صورت گاواژ به مدت 30 روز دريافت نمودند. در پايان آزمايش، پراكسيداسيون ليپيدي، گلوكز سرم، پروفايل ليپيدي و آنزيم هاي كبدي اندازه گيري شد. نتايج توسط آزمون آناليز واريانس يك طرفه و به دنبال آن آزمون تكميلي توكي تحليل شدند. يافته ها: در گروه ديابتي تحت تيمار با ال كارنيتين در مقايسه با گروه ديابتي بدون درمان، به طور معني داري غلظت گلوكز ناشتاي خون، تري گليسريد، كلسترول، كراتينين و آنزيم هاي كبدي سرم، همچنين ميزان مالون دي آلدئيد بافت كبد كاهش و ميزان HDL افزايش يافت (P 0/05). تجويز استيل ال كارنيتين سبب كاهش مالون دي آلدئيد بافت مغز و افزايش HDL سرم شد، اما بر ساير پارامترها اثر معني دار نداشت. تجويز استيل ال كارنيتين همراه با ال كارنيتين، اثرات مثبت ال كارنيتين را كاهش داد. نتيجه گيري: تجويز ال كارنيتين در مقايسه با استيل ال كارنيتين در كاهش عوارض ثانويه بيماري ديابت تاثير بيشتري دارد. همچنين تجويز همزمان اين دو ماده توصيه نمي شود.