ارزيابي مؤلفه‌هاي مؤثر بر رهبري تحول‌گرا در مديران يك بيمارستان ايراني از ديدگاه كاركنان؛ يك مطالعه تحليلي

مقدمه: امروزه مديريت و رهبري سنتي پاسخگوي سازمان هاي متلاطم و غيرقابل پيش بيني بهداشتي و درماني نخواهد بود. رهبري تحول گرا با رويكردي صحيح و كارآمد مي تواند از ضعيف ترين سازمان ها، قوي ترين را بسازد. هدف پژوهش حاضر ارزيابي شاخص هاي رهبري تحول گرا در مديران يك بيمارستان نظامي از ديدگاه كاركنان آن مركز مي باشد. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع توصيفي تحليلي و به لحاظ هدف كاربردي بود. جامعه آماري مطالعه كليه كاركنان بيمارستان منتخب نظامي در سال 1394 بود كه نمونه هاي پژوهش به صورت تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه استاندارد كاستيگلون استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS20 و آزمون هاي تحليل واريانس، ضريب همبستگي و تي تست تحليل شدند. يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد، كمترين ميانگين متغيرهاي پژوهش مربوط به مؤلفه هاي ويژگي مديريتي مرتبط با مديريت كاريزماتيك (5.22 ±21.11) و بيشترين آن مربوط به مؤلفه هاي ويژگي هاي مديريتي مرتبط با ايجاد انگيزه فكري در كاركنان (6.75 ±28.34) مي باشد. همچنين نتايج آزمون ANOVA نشان داد بين مؤلفه هاي ويژگي هاي كاريزماتيك و محل خدمت و گروه هاي سني كاركنان همچنين بين مؤلفه هاي ويژگي هاي مديريتي مرتبط با مديريت كاريزماتيك و ويژگي هاي مديريتي تسهيل كننده تحول باسابقه مديريت قبلي كاركنان و محل خدمت و گروه هاي سني كاركنان رابطه معني دار وجود دارد (P 0/05). نتيجه گيري: با توجه به اينكه مهم ترين عامل در رهبري تحول گراي مديران در بيمارستان نظامي، ويژگي هاي مرتبط با ايجاد انگيزه فكري در كاركنان است، پيشنهاد مي شود مديران بيمارستان با پيشنهاد ابتكارات جديد براي ارزيابي كاركنان و ايجاد يك فرهنگ سازماني مبتني بر بهبود مستمر، كاركنان را به توسعه مهارت هاي جديد و انطباق سريع با تغييرات تشويق كرده تا زمينه پيشرفت و اثربخشي خدمات سلامتي را در پي داشته باشند.