مقايسه اضطراب هستي و معناي زندگي در بيماران دچار آسم و بيماران دچار ديابت

مقدمه: ديابت و آسم دو اختلال مزمن و شايع در سراسر جهان است كه افراد دچار آنها همواره درجاتي از اضطراب را تجربه مي كنند. هدف اين پژوهش مقايسه ميزان اضطراب هستي و معناي زندگي در بين بيماران آسمي و ديابتي بود. مواد و روش ها: روش اين پژوهش علي مقايسه اي و جامعه آماري شامل تمام بيماران آسمي و ديابتي مراجعه كننده به پزشكان متخصص در شهر تهران در سال 1395 بود كه از ميان آن ها ۴۰ نفر براي هر گروه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه اضطراب هستي گود و گود (1974) و پرسشنامه معناي زندگي استيگر، فرازير، اويشي و كلر (۲۰۰۶) بود. براي تجزيه و تحليل داده هاي بدست آمده از روش تحليل واريانس چندمتغيري استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين دو گروه بيماران دچار آسم و بيماران دچار ديابت به لحاظ مؤلفه هاي اضطراب هستي تفاوت معناداري وجود دارد. بدين معنا كه بيماران دچار آسم در مقايسه با بيماران دچار ديابت در سه مؤلفه بي هدف بودن كارها، پوچ بودن معناي زندگي و عدم علاقه نسبت به كارها ميانگين نمره هاي بالاتري كسب نمودند. همچنين بين دو گروه بيماران دچار آسم و بيماران دچار ديابت به لحاظ مؤلفه هاي معناي زندگي تفاوت معناداري وجود دارد. يعني بيماران دچار ديابت در مقايسه با بيماران دچار آسم در وجود معنا در زندگي ميانگين نمره هاي بالاتري كسب نمودند. نتيجه گيري: بيماران دچار ديابت و بيماران دچار آسم از لحاظ ميزان تجربه اضطراب هستي و معناي زندگي متفاوت هستند. به اين دليل كه شايد ميزان مرگ و مير متفاوتي را تجربه مي كنند، از اين رو بيماران ديابتي در زندگي خود بيشتر دچار پوچي و بي هدفي و از دست دادن علاقه و معناي زندگي مي شوند.