تعيين ارزش تشخيصي و كارائي شاخص اسپيرومتري FEV3/FEV6 در تشخيص زودرس موارد بيماري انسداد مزمن ريه

مقدمه: روش هاي متعددي براي شناسايي انسداد مزمن ريه معرفي شده اند كه از جمله آنها بررسي ظرفيت هاي ريوي است. شاخص FEV3/FEV6 اخيرا معرفي شده و بيان شده است كه در تشخيص موارد انسدادي ريه موثر است؛ بنابراين در مطالعه كنوني اهميت اين شاخص در تشخيص موارد انسداد مزمن ريه براي اولين بار در بيماران ايراني مورد ارزيابي قرار گرفت. مواد و روش ها: دراين مطالعه مقطعي، بيماران مشكوك به انسداد مزمن ريه پس از اخذ رضايت آگاهانه مورد ارزيابي با دستگاه اسپيرومتري و بادي باكس قرار گرفتند و مقدار شاخص هاي FEV1، FEV3، FEV6 و FVC اندازه گيري شد. سپس بر اساس جهاني استاندارد GOLD شاخص FEV1/FVC كمتر از70% به عنوان تشخيص COPD مطرح شده و بيماران در دو گروه با و بدون COPD طبقه بندي گرديدند. در نهايت با هدف تعيين كارائي FEV3/FEV6، در افراد دو گروه، اين شاخص اندازه گيري شده و كارائي آن در مقايسه با FEV1/FVC در تشخيص COPD مقايسه شد. نتايج به دست آمده با استفاده از آزمون t مستقل (براي مقايسه پارامترهاي با توزيع نرمال) و آزمون من ويتني (براي مقايسه پارامترهاي با توزيع غيرنرمال) در نرم افزار SPSS ويرايش 23 تحليل شدند. يافته ها: تعداد 50 بيمار تحت بررسي قرار گرفتند كه 42 نفر از بيماران مرد و 8 نفر زن بودند. ميانگين سني بيماران شركت كننده در مطالعه 14+42.1 سال بود. با استفاده از شاخص FEV1/FVC 70% در اسپيرومتري، تعداد 5 نفر مبتلا به انسداد مزمن ريه تشخيص داده شده است. همچنين با استفاده از دستگاه Body-Plethysmography و شاخص هاي RV 80%, TLC 80%, RV/TLC 120%و 34 نفر مثبت تشخيص داده شدند اما با استفاده از شاخص FEV3/FEV6 70% هيچ كدام از بيماران مبتلا شناسايي نشدند. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان دادكه نسبت FEV3/FEV6 فاقد ارزش تشخيصي براي شناسايي انسداد مزمن ريه مي باشد. هر چند اين شاخص در مطالعات كشورهاي ديگر ارزش تشخيصي مثبت داشته است، اما اين موضوع در بيماران ايراني هنوز مورد تاييد قرار نگرفته است و بنظر مي رسد نيازمند ارزيابي هاي بيشتري باشد.