بررسي ارتباط تحمل درد و رنج بيماران با كيفيت هتلينگ و سازه هاي بيمارستاني (مطالعه موردي در مجتمع بيمارستاني امير اعلم)

مقدمه: كيفيت ساخت و هتلينگ در مراكز درماني از جمله مواردي است كه بر حالات روحي و جسمي بيمار تأثير مي گذارد. خدمات ضعيف هتلينگ و سازه هاي بي كيفيت مي توانند سبب تشديد اختلالات رفتاري و اضطراب و در نهايت كاهش آستانه تحمل درد بيماران گردند. بنابراين پژوهش حاضر با هدف تعيين ارتباط تحمل درد و رنج بيماران با ابعاد مختلف هتلينگ و سازه هاي بيمارستاني انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه يك تحقيق توصيفي كاربردي است. جامعه هدف بصورت نمونه گيري تصادفي به ميزان250 نفر از بيماراني كه به بيمارستان امير اعلم مراجعه كرده بوند انتخاب شدند. داده ها از طريق پرسشنامۀ پژوهشگر ساخته گردآوري شد و جهت سنجش پايايي پرسش نامه، ضريب آلفاي كرونباخ محاسبه گرديد كه عدد 0.7 حاصل شد. در نهايت از نرم افزار Spss نسخه 24 جهت اريابي اطلاعات استفاده شد. يافته ها: نتايج تحليل رگرسيون همزمان نشان داد كه ازميان دو متغير پيش بين سازه هاي بيمارستاني و خدمات هتلينگ، تنها متغير هتلينگ توانسته است درحدود 21 درصد برروي ميزان تحمل درد و رنج بيماران تاثيرگذار باشد. همچنين بين ابعاد مختلف هتلينگ، حقوق بيمار ببيشترين رابطه و ابعاد اقتصادي و راهنمايي به ترتيب ارتباط كمتري با تحمل درد و رنج بيماران داشتند. نتيجه گيري: جهت افزايش تحمل درد و رنج بيماران بستري در بيمارستان، لازم است بعد حقوق بيمار در برنامه ريزي هاي هتلينگ و كيفيت سازه مورد تأكيد بيشتري قرار گيرد.