بررسي نقش واسطه اي اميد در رابطه بين خود شفقت ورزي با رضايت از زندگي؛ يك مطالعه غيرمداخله اي

مقدمه: شواهد نشان مي دهند خودشفقت ورزي بر افزايش رضايت زندگي و ارزيابي هاي شناختي كلي از زندگي اثرگذار است. هر چند رابطه بين خودشفقت ورزي و رضايت زندگي مورد بررسي قرار گرفته، اما درباره مكانيسم واسطه اي اين رابطه مطالعات اندكي وجود دارد. لذا، پژوهش حاضر با هدف تعيين نقش واسطه اي اميد در رابطه بين خود شفقت ورزي با رضايت زندگي انجام شد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي بود. از بين دانشجويان كارشناسي دانشگاه آزاد اسلامي، واحد تهران جنوب در سال تحصيلي97-96، 250 نفر به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند و سپس پرسشنامه هاي اميد، خود شفقت ورزي و رضايت زندگي را تكميل كردند. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از همبستگي پيرسون و مدل سازي معادلات ساختاري تحليل شدند.يافته ها: نتايج نشان داد خود شفقت ورزي با رضايت زندگي رابطه مستقيم، مثبت و معنادار دارد (0.527 =β) (P 0.01). خود شفقت ورزي با اميد رابطه مستقيم، مثبت و معنادار داشته (0.453 = β) (P 0.01) و اميد با رضايت زندگي رابطه مستقيم، مثبت و معنادار دارد (0.445 = β) (P 0.01). همچنين نتايج آزمون سوبل نشان داد اميد در رابطه بين خود شفقت ورزي با رضايت زندگي نقش واسطه اي دارد (0.445 = β) (P 0.01).نتيجه گيري: مطالعه حاضر بر نقش مستقيم خودشفقت ورزي روي رضايت زندگي و نقش واسطه اي اميد به عنوان يك مكانيسم مهم در رابطه بين خودشفقت ورزي با رضايت زندگي تاكيد دارد. بنابراين، بهبود سطح خودشفقت ورزي و اميد مي تواند روش خوبي براي حمايت از افراد در زندگي روزمره و افزايش ميزان ارزيابي هاي مثبت آنها از زندگي شان باشد.