نقش گيرنده فعال كننده پروليفراسيون پروكسيزوم آلفا در آسيب ايسكمي-خونرساني مجدد مغز؛ يك مطالعه مروري

گيرنده فعال كننده پروليفراسيون پروكسيزوم آلفا (PPAR-α)، كه به خانواده گيرنده هسته اي فاكتورهاي نسخه برداري فعال شده توسط ليگاند تعلق دارند، اولين بار به عنوان تنظيم كننده هاي ژني براي مسيرهاي متابوليك شامل متابوليسم ليپيدي، حساسيت زايي انسوليني و هموستئاز گلوكز مطرح شدند. اين گيرنده هسته اي به طور وسيعي در بافت هاي مختلف بيان شده، و محدوده وسيعي از اثرات را در جهت تثبيت سلامت فرد ايجاد مي كند. گزارش شده كه فعال كردن PPAR-α باعث محافظت نوروني در بيماري هاي تخريب شونده عصبي همچون بيماري آلزايمر، پاركينسون و مولتيپل اسكلروز مي گردد. همچنين شواهد رو به رشد مطرح كرده اند كه فعال كردن اين گيرنده به دنبال ايسكمي مغزي اعمال محافظت نوروني شامل اثرات ضداكسيداتيو، ضدآپوپتوز و ضدالتهابي ايجاد مي كند. همين طور گزارش شده استفاده از آگونيست اين گيرنده ها سبب محافظت در برابر عوارض و آسيب هاي عروق ريز در افراد ديابتي مي گردد. با اين حال، در مقالات علمي موجود هيچ مطالبي در ارتباط با اثرات فعال سازي PPAR-α بر روي نفوذپذيري سد خوني-مغزي و تشكيل ادم مغز در آسيب ايسكمي-خونرساني مجدد مغزي ارائه نشده است. با توجه به نقش فاكتور القاء شونده هيپوكسي1 آلفا (HIF-1α) در ايجاد صدمه به سد خوني-مغزي و بر هم كنش بين PPAR-α و HIF-1 α در برخي بافت هاي بدن، به نظر مي رسد كه فعال سازي PPAR-α از طريق كاهش HIF-1α بتواند سبب كاهش صدمه به سد خوني-مغزي در حين ايسكمي مغز گردد. بنابراين مطالعه حاضر قصد دارد نقش هاي محافظتي احتمالي فعال سازي PPAR-α بر روي محافظت واحد عصبي-عروقي در آسيب ايسكمي-خونرساني مجدد مغزي را مورد ارزيابي قرار دهد.