ارزيابي سطح ترازهاي صوتي و الگوي توزيع آن در مدارس مقطع ابتدايي-يك مطالعه موردي در شهر زنجان

زمينه و هدف: تبديل واحدهاي ويلايي به آپارتماني و بلندمرتبه‌سازي در بافت فرسوده باعث افزايش تراكم جمعيت و در نتيجه مدارس در اين نواحي با فضاي محدود و تعدد دانش‌آموزان مواجه مي‌شوند كه منجر به آلودگي صوتي مي‌شود. هدف اين مطالعه، ارزيابي سطح ترازهاي صوتي در نوبت هاي صبح و بعدازظهر دو مدرسه ابتدايي شهر زنجان است. روش‌ بررسي‌: اندازه‌گيري با استفاده از دستگاه ترازسنج صوتي، مدل KIMO DB100 انجام شد. تراز معادل صدا (Leq) در 10 ايستگاه، در طول سال تحصيلي 98-97 در سه فصل پاييز، زمستان و بهار، هر بار به مدت دو هفته اندازه‌گيري شد. با كمك داده ها، نمودارهايي براي هر دو مدرسه ترسيم و با نرم‌افزارArcGIS ، روش IDW پهنه‌بندي شد. به‌علاوه، پرسشنامه‌هايي بين معلمان و همسايگان مدرسه توزيع و داده ها با نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد همه ايستگاه‌‌هاي مورد مطالعه آلودگي صوتي دارند و زمان تعويض نوبت و زنگ هاي تفريح بالاترين تراز صوتي را دارد. نوبت‌هاي صبح تراز معادل بالاتري نسبت به بعدازظهر دارند (به ترتيب 1/87 و dB 2/1 براي پسرانه و دخترانه) و تراز معادل دبستان پسرانه dB 2 بيشتر از دبستان دخترانه است. در طول سال تحصيلي، مدرسه سروصدايي معادل dB 72 ايجاد مي‌كند كه dB 17 بالاتر از استاندارد (dB 55) است. نتيجه‌گيري: ساكنين تقريبا 10 ساعت شبانه‌روز در معرض سروصداي بلند قرار دارند و اين مي‌تواند بسيار آسيب‌رسان باشد. نقشه هاي پهنه‌بندي نشان داد جنوب غربي حياط، سايه‌انداز و مجاور منازل مسكوني، بيشترين آلودگي صوتي را دارد. اين مطالعه مكان‌يابي نامناسب مدرسه و لزوم به كارگيري فناوري‌هاي كنترل آلودگي را نشان مي دهد.