اثربخشي رفتاردرماني ديالكتيك با تكيه بر مولفه‌هاي تحمل پريشاني و نظم بخشي هيجاني بر نشانه‌هاي افسردگي بيماران مبتلا به اختلالات روان‌تني

مقدمه: در اختلال روان تني با تمركز بر درد غالب، فرد از علايم بدني رنج مي برند و نگراني هاي مداومي دارند كه اين نگراني ها معمولا به علايم افسردگي منجر مي شود. هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي دو مولفه تحمل پريشاني و نظم بخشي هيجاني بركاهش افسردگي اين بيماران بود.مواد و روش ها: طرح پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي (پيش آزمون-پس آزمون) با گروه كنترل بود. جامعه پژوهش نيز بيماران زن مراجعه كننده به متخصص اعصاب و روان بودند كه به روان شناس ارجاع داده شده بودند. از بين آنها 30 نفر بيمار مبتلا به اختلالات روان تني افسرده به صورت در دسترس انتخاب و به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند. اين بيماران با استفاده از مصاحبه تشخيصي و ويراست دوم پرسشنامه افسردگي بك در مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري دو هفته اي مورد بررسي قرارگرفتند. سپس گروه آزمايش در 9 جلسه (90 دقيقه اي)، رفتاردرماني ديالكتيك را دريافت نمودند. براي بررسي اثربخشي آموزش تحمل پريشاني و نظم بخشي هيجاني بر افراد مبتلا به اختلالات روان تني (گروه مداخله) و مقايسه آن با گروه كنترل از روش تحليل واريانس چند متغيره با اندازه گيري هاي مكرر استفاده شد. يافته ها: اين پژوهش در دو گروه 15 نفره در دامنه سني بين 26 الي 37 سال انجام شد. نتايج حاصل نشان داد بعد از گذشت مدت زمان مورد نياز تا مرحله پيگيري، افسردگي بطور معناداري در گروه تحت درمان كاهش يافته بود (P 0.01).نتيجه گيري: با توجه به ماهيت بيماري و تلقين پذيري افراد، اختلالات روان تني با اختلالات ديگري چون افسردگي و اضطراب همبودي دارد. به نظر مي رسد رفتاردرماني ديالكتيك از طريق اثرگذاري بر مولفه هاي تحمل پريشاني و تنظيم هيجاني، نشانه هاي افسردگي را كاهش مي دهد.