رابطه عليتي بين شاخص‌هاي سلامت و بهره‌وري نيروي كار در ايران

مقدمه: ارتقاء سلامت جامعه از كانال هاي مختلفي بهره وري نيروي كار را افزايش مي دهد. از طرفي، افزايش در بهره وري نيروي كار نيز مي تواند منجر به بهبود برون دادهاي سلامت شود. بر اين اساس، هدف اصلي اين مطالعه بررسي رابطه عليت بين شاخص هاي سلامت و بهره وري نيروي كار در ايران مي باشد.مواد و روش ها: مطالعه تحليلي حاضر با استفاده از داده هاي سري زماني 2015-2000، به بررسي رابطه عليت گرنجري بين شاخص هاي سلامت (شامل: اميد به زندگي و سهم مخارج سلامت از GDP) و شاخص بهره وري نيروي كار پرداخته است. به اين منظور از آزمون عليت گرنجري تودا و ياماموتو استفاده شده است. هم چنين، تحليل داده ها و نتايج به كمك نرم افزار Eviews 9.0 انجام شده است.يافته ها: بر اساس نتايج به دست آمده، وجود رابطه عليت قوي از سمت شاخص هاي سلامت به بهره وري نيروي كار در سطح اطمينان 99 درصد تأييد مي شود. هم چنين، وجود رابطه عليت از سمت بهره وري نيروي كار به شاخص هاي سلامت نيز در سطح اطمينان 90 درصد تأييد مي شود. به طور كلي، وجود رابطه عليت دو طرفه بين شاخص هاي سلامت و بهره وري نيروي كار تأييد مي شود.نتيجه گيري: اتخاذ سياست هاي مناسب جهت ارتقاء سطح سلامت و بهره وري نيروي كار، مي تواند به ارتقاي ديگري در كشور كمك كند.