اثر ورزش اختياري و اجباري بر بيان سطح پروتئين NCAM-PSA در اتصالات عصب به عضله سولئوس در مدل موشي انسفاليت خود ايمن تجربي

مقدمه: پيشنهاد شده است كه مولكول‌هاي چسبان عصبي يكي از فاكتورهاي مهمي هستند كه در پيشرفت يا كنترل بيماري‌هاي تحليل‌برنده عصبي همانند مالتيپل اسكلروز نقش دارد. اخيراً نشان داده شده است كه فعاليت ورزشي بيان NCAM در فيبرهاي عضلاني را افزايش مي‌دهد. هدف از اين مطالعه بررسي اثر تمرين اجباري و اختياري بر تجمع NCAM-PSA در محل اتصال عصب به عضله بعد از تزريق در مدل حيواني آنسفالوميليت خود ايمن تجربي بر عضلات پيش و پس‌سيناپسي سولئوس بود. مواد و روش‌ها: تعداد40 موش ماده C57BL/6 به صورت تصادفي به 4 گروه كنترل، گروه EAE بدون ورزش، مدل EAE با ورزش اجباري و مدل EAE با ورزش اختياري تقسيم شدند. پپتيد گليكوپروتئين اليگودندروسيت ميلين 3555 (200 ميكروگرم در سالين) در ناحيه دم هر موش به صورت زيرجلدي تزريق شد. آموزش ورزش اجباري و اختياري به ترتيب با استفاده از برنامه شنا و تردميل انجام شد. موش‌ها يوتانايز شدن و سپس عضلات سولئوس جهت بررسي بيان پروتئين با استفاده از IHC جدا شدند. يافته‌ها: افزايش معني‌داري در ميانگين درصد بيان پروتئين PSA - NCAM در عضله پيش و پس‌سيناپسي سولئوس در گروه كنترل بدون القاء EAE در مقايسه با مدل EAE با و بدون ورزش و همچنين مدل EAE بدون گروه مداخله مشاهده شد. ميانگين بيان سطح پروتئين PSA - NCAM در عضله پيش و پس‌سيناپسي سولئوس در گروه تردميل در مقايسه با گروه شنا افزايش معني‌داري را نشان داد. كمترين بيان در گروه EAE بدون ورزش مشاهده شد. نتيجه‌گيري:‌ نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه ورزش اختياري سبب افزايش سطوح بيان پروتئين NCAM-PSA در محل اتصال عصب به عضله در عضلات سولئوس مي‌شود. مطالعات بيشتري براي بررسي اثر تغييرات بيان پروتئين NCAM-PSA به دنبال ورزش بر عملكرد عضلاني در MS مورد نياز است.