كليدواژه :
مسكن , مالكيت مسكن , توسعه پايدار , شهر سامان
چكيده فارسي :
بنا بر اصول توسعه پايدار انساني تأمين نيازهاي اوليه و اساسي شهروندان يك جامعه امري مهم و الزامي مي‌باشد. يكي از مهم‌ترين اين ضروريات نياز به تأمين مسكن براي اقشار مختلف مي‌باشد. اﻣﺮوزه مسكن ﻳﻜﻲ از ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺣﺎد كشورهاي درحال‌توسعه اﺳﺖ، بطوري‌كه مهاجرت‌هاي داﺧﻠﻲ، ﻣﺸﻜﻼت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻋﺮﺿﻪي زﻣﻴﻦ، ﻓﻘﺪان منابع كافي، ﺿﻌﻒ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ اﻗﺘﺼﺎدي، ﻧﺪاﺷﺘﻦ برنامه‌ريزي ﺟﺎﻣﻊ ﻣﺴﻜﻦ و ﺳﺎﻳﺮ نارسايي‌هايي ﻛﻪ در زيرساخت‌هاي اﻗﺘﺼﺎدي اﻳﻦ ﻛﺸﻮرها وﺟﻮد دارد، از ﻳﻜﺴﻮ و اﻓﺰاﻳﺶ ﺷﺘﺎﺑﺎن ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺷﻬﺮﻧﺸﻴﻦ از ﺳﻮﻳﻲ دﻳﮕﺮ تأمين ﺳﺮﭘﻨﺎه در اﻳﻦگونه ﻛﺸﻮرﻫﺎ را ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻲ ﻏﺎﻣﺾ و چندبعدي درآورده اﺳﺖ. در اين ميان مالكيت مسكن با توجه به اهميتي كه در بعد اجتماعي و رواني شهروندان دارد، امري مهم است. هدف از پژوهش حاضر ارزيابي وضعيت مالكيت مسكن در نواحي چهارگانه شهر سامان از توابع استان چهارمحال و بختياري با رويكرد توسعه پايدار مي‌باشد، اين پژوهش به لحاظ هدف كاربردي و روش پژوهش توصيفي- تحليلي است. جهت تحليل پژوهش از مدل تصميم گيري ويكور و براي وزن دهي به شاخص ها از مدل سلسله مراتبي AHP استفاده گرديده است. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه به لحاظ وضعيت پايداري مالكيت مسكن در شهر سامان؛ ناحيه يك با درجه كيفي، 0/710 نسبتاً نامطلوب، ناحيه دو با درجه كيفي 0/406 و سطح متوسط، ناحيه سه با سطح كيفي 0/847 وضعيتي نامطلوب دارد و فقط ناحيه چهار با سطح كيفي 0/130 از مدل ويكور وضعيت مطلوبي دارد.
چكيده لاتين :
According to the basic principles of sustainable human development, accommodating the basic needs of citizens is an important and essential topic. Providing housing for various social classes is one of the most important necessities. Today, housing is one of the most acute problems in developing countries so that domestic migration, problems relating to the supply of land, lack of adequate resources, poor economic management, lack of comprehensive housing planning, and other housing shortcomings in the country's economic infrastructure, on the one hand, and the rapid increase in urban population, on the other hand, have made housing a complex and multi-dimensional problems in such countries. Homeownership is an important topic due to its importance in citizens` social and psychological aspects. Considering sustainable development, this article aims to assess homeownership in four municipal districts in Saman, Chaharmahal and Bakhtiari Province, Iran. A descriptive-analytical study was performed. In terms of the objective, the study is applied. Vikor Decision-Making Model was employed for the analysis. AHP was used to weight indicators. Findings indicate that the levels of quality are as follow concerning the housing ownership in four districts: District 1 (0.710), relatively poor; District 2 (0.406), medium; District 3(0.847), poor, District 4 (0.130), optimal.
