تأثير محلول‌پاشي پاكلوبوترازول و هيدروژن پراكسيد بر رشد، كيفيت و عملكرد ميوۀ خربزۀ توده خاتوني

به منظور بررسي تاثير تنظيم كننده رشد گياهي پاكلوبوترازول و هيدروژن پراكسيد بر رشد، عملكرد و كيفيت ميوه خربزه خاتوني آزمايشي به صورت طرح بلوك هاي كامل تصادفي در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه زنجان در سه تكرار اجرا شد. تيمار هاي آزمايشي شامل هرس (شاهد)، تراش بوته و محلول پاشي هيدروژن پراكسيد در سه سطح (2.5، 5 و 7.5 ميلي مولار) و پاكلوبوترازول در سه سطح (10، 20 و 30 ميلي گرم در ليتر) بود كه در دو مرحله چهار تا شش برگي و تشكيل ميوه اعمال شد. نتايج نشان داد كه محلول پاشي برگي هيدروژن پراكسيد موجب افزايش ميزان مواد جامد محلول شد. تيمار تراش اثر معني داري بر خصوصيات رويشي و كيفيت ميوه نداشت اما موجب افزايش عملكرد نسبت به گياهان شاهد گرديد. محلول پاشي پاكلوبوترازول موجب كاهش رشد و افزايش عملكرد و مواد جامد محلول ميوه گرديد. با توجه به اينكه بيش ترين وزن تك ميوه، عملكرد و مواد جامد محلول ميوه با كاربرد غلظت 10 ميلي گرم در ليتر پاكلوبوترازول در مرحله چهار تا شش برگي به دست آمد و كم ترين طول بوته نيز در اين غلظت مشاهده شد مي توان محلول پاشي 10 ميلي گرم در ليتر پاكلوبوترازول در مرحله چهار تا شش برگي را روشي جايگزين براي عمل تراش بوته ها كه يك روش وقت گير و پر هزينه براي كشاورزان است، پيشنهاد كرد. استفاده از غلظت 7.5 ميلي مولار هيدروژن پراكسيد موجب افزايش چشمگير ميزان مواد جامد محلول و ساكارز نسبت به شاهد شده كه استفاده از اين غلظت براي بهبود كيفيت ميوه خربزه توصيه مي شود.