ارزيابي پاسخ‌هاي بيوشيميايي و مورفوفيزولو‌ژيكي بنفشه (Viola× wittrockiana) به تنش خشكي و سرما

افزايش دما در فصول سرد به دليل تغييرات اقليمي، بر بقاء گياهان زينتي در فضاي سبز اثر منفي داشته است. مطالعه حاضر به منظور بررسي اثر تنش خشكي بر مقاومت به سرماو ارزيابي تغييرات مورفوفيزيولوژيكي بر گياه بنفشه (Viola times; wittrockiana) اجرا شد.آزمايش به صورت فاكتوريل و در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه سطح آبياري (80%، 60% و 40% ظرفيت زراعي) و ده سطح دمايي (20، 0، 3، 6، 9، 12، 15، 18، 21 و 24 سانتيگراد) در دانشكده كشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد انجام شد. بعد از تيمارهاي آبياري صفاتي نظير كربوهيدارت، پرولين، ميزان كلروفيل (a، b و كل)، كاروتنوئيد و محتواي نسبي آب و پس از تيمارهاي سرمايي فعاليت آنزيم هاي سوپراكسيد ديسموتاز،آسكوربات پراكسيداز و ميزان فنل كل و در پايان دوره رشد مجدد صفات مرفولوژيكي اندام هوايي و ريشه اندازه گيري شد. نتايج نشان داد كه در گياهان تحت تنش خشكي، ميزان كربوهيدرات، پرولين افزايش و ميزان كلروفيل و محتواي نسبي آب به طور معني داري كاهش يافت. اثرات متقابل تيمارهاي آبياري و دمايي به طور معني داري فعاليت دو آنزيم را تحت تاثير قرار دادند. بيشترين فعاليت آنزيم سوپراكسيد ديسموتاز و آسكوربات پراكسيداز در سطح آبياري 40% ظرفيت زراعي و دماي صفر درجه سانتيگراد مشاهده شد، اما با كاهش بيشتر دما از فعاليت اين دو آنزيم كاسته شد. در سه سطح آبياري ميزان فنل كل از دماي 20 تا صفر درجه سانتيگراد افزايش يافت و در دماي 24 درجه سانتيگراد به حداقل ميزان خود رسيد. در مطالعه حاضر، اثر تنش خشكي بر تحمل به يخ زدگي در دماهاي مختلف، در گياه بنفشه متغير بود. در بين پارامترهاي مورد ارزيابي، تيمار 60% ظرفيت زراعي در دماي صفر درجه سانتيگراد با افزايش فعاليت آنزيم ها و تركيبات فنولي منجر به افزايش رشد رويشي و افزايش مقاومت به تنش يخ زدگي گياهان گرديد.