تأثير بيوچار پوست برنج و قارچ اندوفيت Piriformospora indica بر غلظت برخي عناصر موجود در اندام هوايي و ريشه ذرت رشد يافته در خاك آلوده به روي

آلودگي خاك به فلزات سنگين يكي از مسايل مهم زيست محيطي مي باشد كه همگام با پيشرفت هاي سريع صورت گرفته در صنعت و كشاورزي رو به افزايش است. از اينرو، مطالعات زيادي در جهت كنترل و پاكسازي فلزات سنگين موجود در خاك ها صورت گرفته است. افزودن بيوچار به خاك هاي آلوده يك روش مؤثر جهت غير متحرك سازي و كاهش فراهمي زيستي فلزات سنگين است. هدف اين پژوهش ارزيابي اثر بيوچار و قارچ P. indica بر غلظت برخي عناصر در اندام هوايي و ريشه ذرت رشد يافته در خاك آلوده به غلظت هاي مختلف روي بود. بنابراين، آزمايشي گلخانه اي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي، با سه تكرار و شامل تيمارهاي روي (0، 50، 100، 200 و 300 ميلي گرم بر كيلوگرم)، بيوچار پوست برنج (0، 2 و 4 درصد وزني) و قارچ (تلقيح و عدم تلقيح) انجام شد. نتايج نشان داد بيوچار و نيز تلقيح قارچ منجر به افزايش غلظت آهن، مس، منگنز و فسفر در اندام هوايي و ريشه در گياه ذرت شد. غلظت آهن اندام هوايي در گياهان تلقيح نشده، در سطوح 2 و 4 درصد وزني بيوچار نسبت به عدم كاربرد بيوچار، به ترتيب 1.09 و 2.66 برابر افزايش يافت. اما در چنين شرايطي، افزايش غلظت آهن در ريشه به ترتيب 44.61 و 70.17 درصد گزارش شد. تلقيح قارچ موجب شد كه در سطوح 2 و 4 درصد وزني بيوچار، غلظت آهن در اندام هوايي به ميزان 1.07 و 2.74 درصد و در ريشه به ميزان 44.22 و 70.01 درصد نسبت به عدم كاربرد بيوچار افزايش يابد.