تأثير تنش خشكي بر برخي ويژگي‌هاي فيزيولوژيكي و بيوشيميايي دو رقم انگور

تنش خشكي مهم ترين فاكتور محيطي محدودكننده رشد، عملكرد و كيفيت محصولات زراعي و باغي در سراسر جهان است. اين پژوهش باهدف بررسي و مقايسه برخي از پاسخ هاي فيزيولوژيكي و بيوشيميايي دو رقم انگور متفاوت ازنظر تحمل به خشكي، به سطوح مختلف محدوديت آب صورت گرفت. به اين منظور، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با شش تكرار، در شرايط گلخانه اي، انجام گرفت. تنش خشكي به صورت قطع آبياري در چهار سطح: صفر(شاهد)، 6، 12 و 18 روز، بر روي دو رقم ياقوتي و بيدانه سفيد، اعمال شد. نتايج نشان داد كه تنش خشكي به طور معني داري، محتواي نسبي آب برگ را در هر دو رقم، كاهش داد. در شرايط تنش حداكثر (18 روز)، كاهش در محتواي نسبي آب برگ براي رقم ياقوتي 9/16 و براي رقم بيدانه سفيد 8/23 درصد بود. تحت تأثير دوره هاي مختلف تنش خشكي در پژوهش حاضر، رقم متحمل ياقوتي مقادير كمتري از پراكسيد هيدروژن، مالون دي آلدئيد و نشت يوني را در مقايسه با رقم حساس بيدانه سفيد، نشان داد. فعاليت آنزيم هاي كاتالاز، پراكسيداز و سوپراكسيدديسموتاز در دوره تنشي 18 روزه در رقم ياقوتي، به ترتيب 1/2، 6/1 و 6/1 برابر، بيشتر از رقم بيدانه سفيد بود. درمجموع به نظر مي رسد رقم ياقوتي با داشتن سيستم آنتي اكسيداني قدرتمندتر، از توانايي بيشتري براي كاهش صدمات اكسيداتيو ناشي از تنش خشكي، بخصوص در شرايط تنش شديد برخوردار است. علاوه بر بررسي هاي فيزيولوژيكي و بيوشيميايي، آزمايشات مولكولي نيز باهدف شناسايي ژن هاي دخيل در تحمل خشكي اين رقم و ارقام متحمل ديگر، در پيشرفت برنامه هاي اصلاحي انگور، بسيار مفيد و مؤثر خواهد بود.