بررسي اثر بازدارندگي رشد سايكوسل و يونيكونازول بر ويژگي‌هاي مورفولوژيك و بيوشيميايي اطلسي (hybrida L. Petunia)

كاهش رشد رويشي و كنترل ارتفاع بوته يكي از مهمترين جنبه هاي توليد برخي از گياهان زينتي است. بدين منظور براي بررسي نقش يونيكونازول و سايكوسل بر برخي ويژگي هاي مورفولوژيكي و بيوشيميايي بذر F2 اطلسي رقم هانگ زيانگ (Haun Xiang)، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي با پنج تكرار در دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي ساري به اجرا در آمد. فاكتور اول بازدارنده هاي رشد يونيكونازول (0، 5 و 10 ميلي گرم در ليتر) و سايكوسل (0، 1000 و 1500 ميلي گرم در ليتر) و فاكتور دوم روش استفاده (برگ پاشي و مصرف خاكي) بود. صفات مورد ارزيابي شامل: ارتفاع بوته، گسترش عرضي، تعداد شاخه ي جانبي، تعداد گل، قطر گل، زمان غنچه دهي، فعاليت آنزيم هاي پراكسيداز (POD)، سوپراكسيد ديسموتاز (SOD)، ميزان جيبرلين دروني، آنتوسيانين و فنل كل بود. كمترين ارتفاع بوته و ميزان هورمون جيبرلين در تيمار يونيكونازول 5 و 10 ميلي گرم در ليتر مشاهده شد. مصرف خاكي 10 ميلي گرم در ليتر يونيكونازول باعث توليد بيشترين تعداد گل و فعاليت آنزيم هاي سوپراكسيد ديسموتاز و پراكسيداز شد. بوته هاي تيمار شده با 5 ميلي گرم در ليتر يونيكونازول بيشترين قطر گل و فنل كل را ايجاد كرد. اولين غنچه دهي مربوط به تيمار سايكوسل 1500 ميلي گرم در ليتر بود. با توجه به نتايج بدست آمده براي بهبود صفات رويشي و زايشي اطلسي استفاده از يونيكونازول 5 و 10 ميلي گرم در ليتر به صورت مصرف خاكي و غلظت 1500 ميلي گرم در ليتر سايكوسل به صورت محلول پاشي توصيه مي شود