ارزيابي موقعيتهاي ترافيكي بحراني و خطرناك و عوامل كاهش ايمني عابران پياده در تقاطع شهري

در تقاطع‌هاي بدون چراغ شهري، عابران به ميزان نسبتاً زيادي با وسايل نقليه برهم‌كنش دارند. استفاده از شاخص‌هاي تداخلي مانند زمان تا تصادف از راه‌هاي مطالعۀ اين برهم‌كنش‌ها است. در اين پژوهش، متغيرهاي مختلفي كه مي‌توانند ايمني عابران پياده را بر اساس شاخص زمان تا تصادف در تقاطع بدون چراغ تحت‌تأثير قرار دهند، شناسايي مي‌شود. تقاطع موردبررسي، تقاطع خيابان‌هاي وصال شيرازي و بزرگمهر در تهران است. پس از انجام تحليل‌ها، با استفاده از مدل‌سازي رگرسيون خطي مشخص شد كه مهم‌ترين متغيرهايي كه در شاخص زمان تا تصادف تأثيرگذار هستند، عبارتند از: جهت حركت عابر پياده با ضريب 0.03، توقف غيرمعمول عابر پياده با ضريب 0.09 و  سرعت وسيلۀ نقليه با ضريب 0.01. در درصد قابليت اعتماد 90 درصد نيز متغير مستقيم‌بودن حركت وسيلۀ نقليه با ضريب 0.02 به مدل اضافه شد. همچنين بررسي تأثير نوع وسيلۀ نقليه و نوع حركت آن‌ها در تداخل‌هاي خطرناك و بحراني نشان داد كه نوع حركت تأثيري ندارد؛ اما نوع وسيله از حيث تاكسي‌بودن تأثيرگذار است. آن‌ها به‌ترتيب 11 و 12 درصد كمتر از ساير وسايل نقليه، تداخل خطرناك و تداخل خطرناك و بحراني (به‌صورت هم‌زمان) ايجاد مي‌كنند.