اثر تيمار با روغن ماهي در طي هيپوكسي مزمن بارداري بر اختلال حافظه، تغيير مورفومتري مغز و استرس اكسيداتيو در زاده‌هاي موش صحرايي ماده بالغ

سابقه و هدف: يكي از مكانيسم‌هاي احتمالي براي محدوديت رشد سيستم عصبي و اختلالات رفتاري به‌دنبال اعمال هيپوكسي، استرس اكسيداتيو است. با توجه به نقش آنتي‌اكسيداني روغن ماهي، تحقيق حاضر با هدف بررسي اثر روغن ماهي به‌طور هم‌زمان با اعمال هيپوكسي مزمن بارداري بر حافظه، تغييرات مورفومتري مغز و استرس اكسيداتيو در زاده‌هاي بالغ موش صحرايي طراحي شد. مواد و روش‌ها: در اين آزمايش از موش صحرايي ماده باردار (نژاد ويستار) استفاده شد. موش‌ها به‌طور تصادفي به 5 گروه آزمايشي تقسيم شدند: كنترل، شاهد، هيپوكسي، روغن ماهي و گروه هيپوكسي تيمارشده با روغن ماهي. هيپوكسي با شدت اكسيژن 10 درصد و نيتروژن 90 درصد اعمال شد. مورفومتري مغز جنين در روزهاي 15ام و 20ام بارداري و در زاده‌هاي 30 روزه سنجيده شد. حافظه احترازي غيرفعال و شاخص‌هاي استرس اكسيداتيو در زاده‌هاي موش صحرايي 30 روزه ارزيابي شدند. نتايج: ميانگين وزن مغز در جنين‌هاي 15 و 20 روزه و زاده‌هاي 30 روزه گروه هيپوكسي به‌طور معني‌داري پايين‌تر از گروه شاهد بود (P 0/05 ). نتايج ارزيابي حافظه، بيانگر كاهش معني‌دار حافظه احترازي در گروه هيپوكسي در مقايسه با گروه شاهد بود (P 0/05). استرس اكسيداتيو نيز در زاده‌هاي 30 روزه گروه هيپوكسي نسبت به گروه شاهد، افزايش معني‌داري داشت و تيمار با روغن ماهي از كاهش اين پارامترها جلوگيري كرد (P 0/05). نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج به‌دست‌آمده، تيمار روغن ماهي در طي هيپوكسي مزمن دوران بارداري، باعث كاهش محدوديت رشد مغز جنين، استرس اكسيداتيو و اختلال حافظه ايجادشده به‌دنبال هيپوكسي شد.