نقش ميانجي جوّ اخلاقي سازمان در رابطه بين عدالت سازماني با سكوت و بي تفاوتي سازماني معلمان

هدف اين پژوهش بررسي نقش ميانجي جوّ اخلاقي سازمان در رابطه بين عدالت سازماني با سكوت و بي تفاوتي سازماني معلمان است. روش پژوهش، توصيفي و از نوع همبستگي مي باشد. جامعه آماري 480 نفر از معلمان مرد شهرستان آذرشهر در سال 1394-95 بودند كه 220 از آنها با استفاده از جدول مورگان به روش تصادفي طبقه اي نسبتي به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. براي جمع آوري اطلاعات از چهار پرسشنامه عدالت سازماني نيهوف و مورمن(1993)، پرسشنامه بي تفاوتي سازماني دانايي فرد و همكاران(2011)، پرسشنامه سكوت سازماني وكلا و ديميتريس(2005) و پرسشنامه جو اخلاق سازماني ويكتور و كولن(1998) استفاده شد. داده ها به وسيله نرم افزارهاي آماري مورد تجزيه وتحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد؛ ضريب مسير سكوت سازماني به عدالت سازماني قبل و بعد از حذف مسير به ترتيب 0.26 ، 0.32 معنادار مي باشد، ضريب مسير بي تفاوتي سازماني به عدالت سازماني به ترتيب 0.18 ، 0.44 معنادار مي باشد و ضريب مسير جو اخلاقي سازماني براي پيش بيني سكوت سازماني به ترتيب 0.66 ، 66/ 0 معنادار است. همچنين عدالت سازماني چه به صورت مستقيم و چه با ميانجيگري جو اخلاقي سازمان مي تواند سكوت سازماني را پيش بيني كند اما عدالت سازماني فقط به صورت مستقيم و نه با ميانجيگري جو اخلاقي سازماني، بي تفاوتي سازماني را پيش بيني كند.