اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كاهش مولفه‌هاي فرسودگي زناشويي زنان داراي همسر جانباز

اهداف: فشارهاي رواني روي جانبازان و خانواده آنها به ويژه همسران تا مدت ها پس از جنگ نيز ادامه مي يابد. فرسودگي زناشويي يكي از عواملي است كه نه تنها مي تواند كيفيت زندگي جانباز، بلكه خانواده و جامعه او را تحت تاثير قرار دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كاهش مولفه هاي فرسودگي زناشويي در زنان داراي همسر جانباز انجام شد. ابزار و روش ها: اين پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل در نيمه دوم سال 1394 روي 30 نفر از همسران جانبازان شهرستان پيرانشهر كه به منظور حل مشكلات زناشويي و دريافت كمك هاي تخصصي روان شناختي به واحد مشاوره و مددكاري اداره بنياد شهيد و امور ايثارگران شهرستان پيرانشهر مراجعه كرده بودند، انجام شد. اين افراد كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند، به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش، مقياس فرسودگي زناشويي بود. گروه آزمايش در 8 جلسه گروهي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد شركت كردند. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از تحليل كوواريانس تك متغيره و چندمتغيره تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: در مرحله پس آزمون، ميانگين نمرات فرسودگي زناشويي و مولفه هاي آن در گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل به طور معني داري كمتر بود (0.001=p). نتيجه گيري: درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كاهش مولفه هاي فرسودگي زناشويي در زنان داراي همسر جانباز، تاثيرگذار است.