بررسي سلامت رواني جانبازان قطع عضو در استان مازندران

اهداف: قطع عضو يكي از شايع ترين معلوليت هاي حركتي است كه اختلالات جسمي، رفتاري و رواني پس از آن از مشكلات جدي جانبازان قطع عضو است. هدف اين مطالعه، تعيين وضعيت و ابعاد سلامت رواني جانبازان قطع عضو استان مازندران بود. ابزار و روش ها: در اين مطالعه توصيفي مقطعي در سال 1392، تعداد 256 نفر از جانبازان قطع عضو تحت حمايت بنياد شهيد و امور ايثارگران استان مازندران به روش سرشماري مورد مطالعه قرار گرفتند. به منظور جمع آوري اطلاعات، از پرسش نامه خودساخته جمعيت شناختي و پرسش نامه تجديدنظرشده فهرست علايم 90سئوالي استفاده شد. تحليل داده ها به كمك نرم افزار SPSS 16.0 و توسط آزمون هاي مجذور كاي، T مستقل و آناليز واريانس يك طرفه صورت گرفت. يافته ها: 177 نفر (69.1%) از جانبازان داراي شاخص كلي بيماري بيشتر از 0.7 و به عنوان بيمار رواني احتمالي، 42 نفر (16.4%) داراي شاخص كلي بيماري 0.4 تا 0.7 و مشكوك به بيماري رواني احتمالي و 37 نفر (14.5%) داراي شاخص كلي بيماري كمتر از 0.4 و سالم احتمالي در نظر گرفته شدند. همچنين ميانگين نمره شاخص كلي، در 140 نفر (54.7%) پايين تر و در 116 نفر (45.3%) بالاتر از ميانگين نمره شاخص كلي بيماري جامعه مورد بررسي بود. نتيجه گيري: اكثريت جانبازان قطع عضو استان مازندران از مشكلات و عوارض جسماني حاصل از جنگ و پس از جنگ رنج مي برند كه اين امر باعث كاهش سلامت روان آنها شده است و بيشتر از نصف افراد داراي شاخص كلي بيماري هستند كه نشان دهنده كيفيت زندگي پايين اين جانبازان است.