مقايسه كيفيت زندگي جانبازان و معلولان پاراپلژي؛ مطالعه موردي استان مازندران

اهداف: معلوليت و ناتواني، كيفيت زندگي فرد را تحت تاثير قرار مي دهد. اين تاثير در افراد دچار معلوليت ناشي از حوادث و در جانبازان جنگ يكسان نيست. پژوهش حاضر با هدف ارزيابي و مقايسه كيفيت زندگي در جانبازان و معلولان غيرجانباز پاراپلژي استان مازندران انجام شد. ابزار و روش ها: در اين مطالعه توصيفي تحليلي در سال 1394، 29 جانباز پاراپلژي تحت پوشش بنياد شهيد استان مازندران و 106 معلول پاراپلژي تحت پوشش سازمان بهزيستي استان مازندران به صورت نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. اطلاعات مورد نياز از طريق پرسش نامه مشخصات دموگرافيك (سن و سطح تحصيلات) و پرسش نامه 36سئوالي كيفيت زندگي مرتبط با سلامت (SF36) جمع آوري شد. داده ها به وسيله نرم افزار SPSS 16 و با استفاده از آزمون T مستقل و آزمون مجذور كاي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: ميانگين نمره كيفيت زندگي در گروه جانبازان (7.82 ±44.37) به صورت معني داري از گروه معلولان (7.94 ±36.57) بيشتر بود (0.0001=p). همچنين ميانگين نمرات كيفيت زندگي در ابعاد عملكرد جسماني، نقش عاطفي، سلامت روان، عملكرد اجتماعي و سلامت عمومي در گروه جانبازان به طور معني داري بالاتر از گروه معلولان بود (p 0/05). نتيجه گيري: كيفيت زندگي جانبازان و معلولان غيرجانباز پاراپلژي استان مازندران در وضعيت مطلوبي نيست و معلولان غيرجانباز در مقايسه با جانبازان از كيفيت زندگي پايين تري برخوردارند.