اثربخشي مهارت‌هاي مثبت‌انديشي بر بهبود رابطه پدر جانباز و دختر وي

اهداف: كناره گيري عاطفي و هيجاني پدر جانباز از فرزندانش در كليه مراحل رشد رواني آنها، به طور مكرر و مستمر آنها را در معرض فشارها و ضربات رواني قرار مي دهد كه باعث كاهش كيفيت زندگي آنان مي شود. اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي مهارت هاي مثبت انديشي بر بهبود رابطه والد فرزندي دختران مقطع متوسطه خانواده جانبازان انجام شد. مواد و روش ها: در اين پژوهش تجربي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل، 30 دانش آموز دختر مقطع متوسطه خانواده جانبازان شهر اصفهان در سال تحصيلي 95-1394 به شيوه نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شده و به روش تصادفي در دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) قرار گرفتند. ابزار گردآوري اطلاعات، پرسش نامه ولي فرزندي (فرم پدر) بود. آزمودني هاي گروه آزمايش، آموزش مهارت هاي مثبت انديشي را طي 8 جلسه 60دقيقه اي دريافت كردند، ولي گروه كنترل هيچ آموزشي دريافت نكردند. پس از اجراي جلسات آموزشي، پس آزمون براي هر دو گروه اجرا شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 16 و آزمون تحليل كوواريانس تك متغيره مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: در مرحله پس آزمون، ميانگين نمره رابطه ولي فرزندي در گروه آزمايش (18.71 ±107.66) به طور معني داري بيشتر از گروه كنترل (11.40 ±96.53) بود (p 0/05). نتيجه گيري: آموزش مهارت هاي مثبت انديشي مي تواند بر بهبود رابطه والد فرزندي دختران نوجوان خانواده جانبازان موثر باشد.