بررسي اثر تغيير پوشش سطحي بر تغييرات رژيم دما، بارش و رطوبت در بخش‌هاي شرقي و غربي درياچه اروميه

از عوامل كنترل كننده ي فراسنج هاي جوي، پوشش سطحي است كه تغيير در اين پوشش سبب تغييراتي در ماهيت اقليمي يك منطقه ايجاد مي نمايد. از مصداق هاي تغيير در پوشش سطحي در ايران، تغيير سطح آب درياچه ي اروميه و خشك شدن بخش هاي وسيعي از آن است. هدف از اين مطالعه، آشكارسازي اثرات خشك شدن درياچه ي اروميه در فراسنج هاي جوي دما، بارش و رطوبت نسبي در شمال غربي كشور با استفاده از مدل TAPM است. بدين منظور در اين مطالعه دو طرح واره مطرح گرديد كه اولي به شبيه سازي وضعيت اقليمي منطقه با توجه به وجود درياچه و دومي به شبيه سازي وضعيت اقليمي منطقه با توجه به عدم وجود درياچه مي پردازد. مدل براي سال هاي 2003 و 2006 اجرا گرديد و نتايج نشان مي دهد كه بر اثر خشك شدن درياچه ي اروميه، ميزان بارش (ميانگين 25 درصد) و رطوبت نسبي (ميانگين 8 درصد) در منطقه كاهش پيدا مي كند كه اين كاهش براي بارش در فصل زمستان و براي رطوبت در فصل تابستان بيش از ديگر فصول است. متوسط دما در دوره ي سرد سال 1/1 درجه كاهش و در دوره ي گرم سال 6/0 درجه افزايش مي يابد. هم چنين بر اثر حذف درياچه از منطقه، دماي كمينه در دوره ي سرد سال به ميزان 8/1 درجه سانتي گراد كاهش و در دوره ي گرم سال به ميزان 1/0 درجه افزايش مي يابد. دماي بيشينه نيز در دوره ي سرد سال 5/0 درجه كاهش و در دوره ي گرم سال تا 3/1 درجه افزايش پيدا خواهد كرد. لازم به توضيح است كه ماهيت اقليمي مناطق غربي و شرقي درياچه به يك ميزان از خشك شدن درياچه ي اروميه متأثر مي شوند.