تئوري پيچيدگي و رويكرد كلاژيسم در سيستم هاي ژئومورفيك

پيچيدگي جهان در تضاد با سادگي قوانين فيزيكي قراردارد. مطالعه ي رفتارهاي غيرخطي و پوياي سيستم ها در سال هاي اخير نشان داد كه اين رفتارها منجر به پيچيدگي و درنهايت آشوب در سيستم هاي ژئومورفيك مي شوند. مطالعه ي اين رفتارها، سبب شده اند تا قوانيني جديد جهت درك هرچه بهتر رفتار اين سيستم ها يافته شود. يكي از نكات جالب توجه در پيچيدگي اين است كه به رغم تصورات پيشين، قوانين ساده مي توانند منجر به بروز رفتارهاي بسيار پيچيده شوند و منجر به شناخت عميق تر عملكرد سيستم ها به ويژه سيستم هاي ژئومورفولوژيك شود. از همين روست كه در حال حاضر اندازه گيري پيچيدگي و راه هاي كاهش آن در سيستم ها و فرآيندهاي تصميم گيري به يكي از مباحث روز تبديل شده است. درمقاله ي حاضر كه مبتني بر مروري سيستماتيك بر ادبيات موضوع به روش كتابخانه اي است بران است تاكلياتي از پيچيدگي و انواع آن ارائه شود و نقش آن رادر طبيعت و سيستم هاي توليدي مورد مطالعه قرار دهد. در اين راستا جهت يافتن بهترين روش و رويكرد براي مطالعه ي سيستم هاي پيچيده و رويارويي علمي با آن ها، رويكردهاي اثبات گرايي، فرااثبات گرايي و پراگماتيسم موردمطالعه قرار گرفت. درنهايت براساس مطالعات، رويكرد پراگماتيسم مناسب ترين رويكرد در مطالعات ژئومورفولوژيك است كه در اين مطالعه كلاژيسم ناميده شد. كلاژيسم با درهم آميختن قطعات مجزا، هويتي جديد را براي سيستم پذيرفته و آن را با نگاهي تلفيقي موردمطالعه قرار مي دهد.