مدل‌سازي كيفيت خاك مناطق بياباني رشتخوار تحت تأثير تاغكاري با استفاده از تحليل‌هاي آماري چند‌متغيره

مناطق خشك محيط هاي اكولوژيك حساس و شكننده و مستعد بيابان زايي هستند. اين مناطق بحراني كه در آن ها بيابان زايي رخ مي دهد، پايداري اكولوژيك بيابان ها را تعيين مي نمايد. به منظور مقابله با گسترش بيابان و خطرات ناشي از آن، طرح هاي احياي بيابان با كاشت گونه هاي مختلف اجرا مي گردد كه مي توانند ويژگي هاي خاك را تحت تأثير قرار دهند. هدف از اين مطالعه، بررسي تأثير گياه سياه تاغ بر روي خصوصيات فيزيكي و شيميايي خاك و تعيين شاخص هاي كيفيت خاك در روستاي آهنگران واقع در جنوب غربي شهرستان رشتخوار مي باشد. به اين منظور، 45 نمونه از سه منطقه شاهد، بين دو تاج و زير تاج پوشش گياهي جمع آوري گرديد و ويژگي هاي فيزيكي و شيميايي خاك اندازه گيري شد. نتايج به دست آمده حاكي از وجود اختلاف معني دار pH، آهك، هدايت الكتريكي، رطوبت اشباع، رس، ماسه، كربنات و ازت كل بين سه منطقه نمونه برداري مي باشد. با استفاده از تكنيك هاي آماري چندمتغيره مانند تحليل عاملي، تحليل مازاد داده و تحليل كانونيك توابع تشخيص مدل كيفيت خاك بر اساس سه منطقه تعيين گرديد كه نتايج نشان داد pH و آهك با بيش ترين ضرايب از مهم ترين شاخص هاي تعيين كيفيت خاك تحت تأثير تاغكاري در منطقه ي مطالعاتي مي باشند و در مجموع شاخص كيفيت خاك در مناطق بين تاج پوشش و زير تاج پوشش داراي اختلاف معني داري با منطقه شاهد (بدون پوشش تاغ) است.