اثربخشي برنامه مهارت‌هاي هيجاني- اجتماعي بر كنترل خشم و توانايي حل مساله اجتماعي در فرزندان جانبازان

اهداف: پيامدهاي جنگ مي تواند مشكلات رواني و رفتاري متعددي براي فرد جانباز و اعضاي خانواده وي به وجود آورد. يكي از اين مشكلات، آسيب پذيري فرزندان جانبازان در مرحله نوجواني است. اين پژوهش با هدف تعيين اثربخشي آموزش برنامه مهارت هاي هيجاني اجتماعي بر كنترل خشم و توانايي حل مساله اجتماعي در فرزندان جانبازان انجام شد. مواد و روش ها: اين پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل روي 30 نفر از فرزندان پسر جانبازان محصل در مقطع دبيرستان مدرسه شاهد شهر اردبيل در سال 1394 انجام شد كه به روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شده و به صورت تصادفي در دو گروه كنترل (15 نفر) و آزمايش (15 نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش ، پرسش نامه هاي مهارت كنترل خشم و توانايي حل مساله اجتماعي بودند. گروه آزمايش طي 12 جلسه يك ساعته تحت آموزش مهارت هاي اجتماعي هيجاني قرار گرفت و گروه كنترل هيچ آموزشي دريافت نكرد. تحليل داده ها، با استفاده از آزمون آماري تحليل كوواريانس چندمتغيره در نرم افزار SPSS 16 انجام شد. يافته ها: بعد از كنترل اثرات پيش آزمون، بين ميانگين نمرات پس آزمون دو گروه در هر يك از متغيرهاي كنترل خشم، جهت گيري مثبت به مساله، حل مساله منطقي، جهت گيري منفي به مساله، سبك تكانشي/ بي احتياطي و سبك اجتنابي تفاوت معني دار وجود داشت (0.001 p;). نتيجه گيري: آموزش مهارت هاي هيجاني اجتماعي در افزايش كنترل خشم و توانايي حل مساله سازنده و كاهش توانايي حل مساله ناكارآمد در فرزندان جانبازان، اثربخش است.