تاثير درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر عزت نفس جنسي، ناگويي خلقي و سازگاري زناشويي در همسران جانبازان

اهداف: همسران جانبازان با مشكلات روان شناختي زناشويي و استرس رواني زيادي مواجه هستند كه كيفيت زندگي آنها را كاهش مي دهد. هدف پژوهش حاضر، بررسي تاثير درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر عزت نفس جنسي، ناگويي خُلقي و سازگاري زناشويي همسران جانبازان بود. مواد و روش ها: در اين پژوهش كاربردي از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل در سال 1394، تعداد 40 نفر از همسران جانبازان شهر اراك به صورت دردسترس انتخاب شده و به صورت تصادفي در گروه هاي آزمايش و كنترل (20 نفر براي هر گروه) قرار گرفتند. براي جمع آوري داده هاي پژوهش از پرسش نامه هايي شاخص عزت نفس جنسي زنان، سازگاري زناشويي لاك والاس و مقياس ناگويي هيجاني استفاده شد. مداخله درماني مبتني بر پذيرش و تعهد در 10 جلسه برايي گروه آزمايش برگزار شد، ولي براي گروه كنترل هيچ مداخله اي اعمال نشد و از هر دو گروه پيش آزمون و پس آزمون به عمل آمد. داده ها به كمك نرم افزار SPSS 23 و با استفاده از آمار توصيفي و آزمون تحليل كوواريانس تك متغيري مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفتند. يافته ها: پس از مداخله، ميانگين نمرات گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل در عزت نفس جنسي و سازگاري زناشويي افزايش و در ناگويي خُلقي كاهش يافت كه اين تفاوت ها از لحاظ آماري معني دار بود (p 0.001). نتيجه گيري: درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در افزايش عزت نفس جنسي و سازگاري زناشويي و همچنين كاهش ناگويي خُلقي همسران جانبازان موثر است.