سنجش شاخص‌هاي كيفيت محيط شهري (مطالعه‌ي موردي: مسكن مهر شهر سبزوار)

كيفيت محيط شهري به عنوان بخشي از كيفيت زندگي، از مباحث كليدي در حوزه ي مطالعات شهري است كه با رشد سريع شهرها و تمركز جمعيت و فعاليت دست خوش تغيير قرارگرفته است. به دليل اين كه كيفيت محيط شهري داراي دو بعد عيني و ذهني است، سنجش آن نيز به دو صورت محيط عيني و بر اساس ادراك افراد از محيط شهري انجام مي پذيرد. در همين زمينه، مقاله ي حاضر باهدف سنجش كيفيت محيط شهري مسكن مهر شهر سبزوار اقدام به شناخت و ارزيابي شاخص هاي مؤثر بر كيفيت محيط شهري نموده است. اين پژوهش، ازنظر هدف داراي رويكردي كاربردي توسعه اي و ازنظر روش، توصيفي ـ تحليلي است. روش گردآوري داده ها ابتدا به صورت كتابخانه اي و اسنادي بوده و سپس بعد از طراحي پرسش نامه و محاسبه ي جامعه ي آماري كه ساكنين مسكن مهر شهر سبزوار هستند، از طريق فرمول كوكران تعداد 340 پرسش نامه پيش بيني شده و از طريق پيمايش ميداني به صورت تصادفي تكميل گرديدند. شيوه ي تحليل اين تحقيق، آزمون T تك نمونه و رگرسيون چندمتغيره است كه به صورت سلسله مراتبي مورد تحليل قرارگرفته است. نتايج مطالعه، نشان دهنده ي رضايت ساكنين ويژگي هاي سكونتي و عدم رضايت از ويژگي هاي محيط شهري است. كيفيت محيط شهري برآيند ويژگي هاي محيط سكونتي و ويژگي هاي محيط شهري است كه با ميانگين 2.62 كم تر از ميانگين نظري (3) است كه نشان سطح پايين كيفيت محيط شهري و عدم رضايت شهروندان است. هم چنين در بين شاخص هاي سه گانه ي محيط شهري، ويژگي هاي كالبدي فضايي با ضريب بتاي 735/0 اهميت بيش تري از ويژگي هاي اجتماعي با ضريب بتاي 732/0 و ويژگي هاي محتوايي با ضريب بتاي 603/0 دارد. در تحليل سطح نهايي مدل نيز محيط شهري با ضريب بتاي 014/1 اهميت بيش تري نسبت به محيط مسكوني با ضريب بتاي 513/0 در سنجش كيفيت محيط شهري محدوده ي موردمطالعه دارد.