تحليل روند تغييرات بارش برف و باران در ايستگاه‌هاي منتخب استان آذربايجان غربي

بارش به عنوان يكي از عناصر مهم اقليمي در هر منطقه اي است كه بر مبناي آن وضعيت منابع آبي منطقه مورد ارزيابي قرار مي گيرد. درعين حال نوع بارش نيز به عنوان يكي ديگر از مشخصات بارش هر منطقه است. دراين بين بارش برف در ذخيره ي آبي منطقه به ويژه در مناطق كوهستاني و مناطق بدون بارش در فصل تابستان خيلي مؤثر است؛ به نحوي كه در سال هايي كه كميت آن نزول مي يابد، موجبات ايجاد كم آبي و بعضاً خشك سالي مي گردد، هرچند كه مقدار كل بارش تغيير نيافته باشد. اين امر موجبات ايجاد مشكلات عديده اي را به خصوص در مديريت منابع آب و كشاورزي فراهم مي آورد. آذربايجان غربي به عنوان يكي از استان هاي كوهستاني و فاقد بارش هاي تابستاني است كه بخش مهمي از بارش خود را به صورت برف دريافت مي كند كه در مهروموم هاي اخير با موضوع خشك سالي و ازجمله خشكيدن درياچه ي اروميه مواجه شده است. در اين تحقيق به منظور استخراج تغييرات صورت گرفته در استان از حيث نوع و مقدار بارش طي فصل سرد، با استفاده از آمار SCDATA مربوط به 7 ايستگاه سينوپتيك با دوره ي زماني متفاوت حدفاصل 1951 تا 2012 و با پراكنش استاني، نخست داده هاي برف و باران تفكيك و سپس بر مبناي آزمون محاسباتي و نموداري مان كندال و شاخص تخمين گر شيب سن و نيز آزمون جمع تجمعي تحليل شده است. نتايج نشان مي دهد كه در ايستگاه هاي جنوبي استان روند صعودي درصد بارش برف و در ايستگاه هاي شمالي روند كلي نزول بارش از سال 2000 به وقوع پيوسته است. ضمن آن كه در اكثريت ايستگاه ها روند نزولي بارش برف از سال 1994 شروع شده است. در بين ايستگاه ها، خوي داراي بيش ترين تغييرات از حيث نوع و مقدار بارش و پيرانشهر بدون تغيير معني دار بوده است. درعين حال عمده ي تغييرات شديد و ناگهاني بارش نيز در ايستگاه هاي خوي و اروميه بوده است