نقش توسعه‌ي كريدوري و حمل‌ونقل محور مبتني بر ريل در پايداري كلان‌شهر مشهد

هدف پژوهش، بررسي پايداري مشهد بر پايه ي توسعه ي كريدوري و حمل ونقل محور مبتني بر ريل است. روش تحقيق، از نوع توصيفي تحليلي است و براي جمع آوري اطلاعات از مطالعات كتابخانه اي، ميداني و پايگاه داده GIS استفاده شده است. جامعه ي آماري، جمعيت ساكن در شعاع 800 متري چهار ايستگاه قطار شهري استند كه 319 نفر به عنوان نمونه انتخاب گرديدند. شاخص هاي پژوهش عبارت اند از: درجه ي اختلاط كاربري، تراكم جمعيت، نرخ رشد جمعيت، دسترسي به ايستگاه هاي ترانزيت، الگوي سفر كاري و اثرات زيست محيطي حمل ونقل. نتايج نشان مي دهد در بيش تر محدوده هاي ايستگاه ها، غلبه با درجه ي اختلاط كاربري متوسط است و تراكم جمعيتي با حد مطلوب پايداري فاصله ي زيادي دارد. هم چنين، بيش از 60 % سفرهاي كاري به خارج از محدوده ي سكونت صورت مي گيرد و باعث استفاده از وسايل نقليه ي موتوري (به ويژه اتومبيل، اتوبوس و تاكسي) مي شود. بررسي هاي نشان مي دهد كه سرانه ي كل توليد كربن 0.0011 تن و سرانه ي كل جاپاي اكولوژيك اين بخش 5.89 مترمربع است و كم ترين سهم آن متعلق به قطار شهري (0.0026 مترمربع) است. بر اساس آثار تسلط الگوي شهر ماشيني در مشهد، بازساخت زمين و حمل ونقل بر پايه ي الگوي توسعه ي كريدوري و حمل ونقل محور مبتني بر ريل، مي تواند گام مهمي جهت دست يابي به توسعه ي پايدار و بهبود كيفيت محيط شهري باشد.