شناخت و سنجش ارتباط ساختاري پيشران‌هاي تبيين‌كننده‌ي رهبري استراتژيك در مديريت شهري (نمونه‌ي موردي: كلان‌شهر اصفهان)

نمود پذيرش تغيير در رفتار سازماني در سطح هدايت گرايانه ي آن، گذار از مديريت به سمت رهبري مي باشد. دراين بين، رهبري استراتژيك توانمندي هدايت گران را در چشم اندازسازي توسعه ي استراتژيك و ارتباطات دوسويه و چندسويه با محوريت دانش با محيط درون و بيرون سازمان مدنظر قرار مي دهد. در مطالعه ي حاضر با رويكرد كاربردي در هدف شناسي و رويكرد »توصيفيتحليلي « در بخش روش شناسي؛ به تحليل و شناسايي پيشران هاي رهبري استراتژيك در فرآيند مديريت شهري كلان شهر اصفهان پرداخته شده است. سؤال هاي پژوهش اين است كه اولاً پيشران هاي تبيين كننده ي رهبري استراتژيك در مديريت شهري كلان شهر اصفهان كدام اند؟ دوماً آيا پيشران هاي شناسايي شده داراي ارتباط ساختاري معناداري براي تبيين رهبري استراتژيك در مديريت شهري كلان شهر اصفهان مي باشند؟ در اين راستا از روش اسنادي مصاحبه اي براي تدوين و شناسايي پيشران هاي عملياتي پژوهش و از روش پيمايشي به صورت ابزار پرسش نامه اي براي جمع آوري داده هاي تحليلي پژوهش استفاده شده است. جامعه ي نمونه 60 نفر از اساتيد دانشگاه و كارشناسان و مسئولان اجرايي شهرداري و سازمان راه و شهرسازي كلان شهر اصفهان است. ابزار تحليلي پژوهش، نرم افزار مدل سازي معادلات ساختاري (AMOS) مي باشد. نتايج مطالعه در وهله ي اول منجر به شناسايي سه پيشران اصلي تبيين كننده ي رهبري استراتژيك؛ يعني تحولات دانش مبنا با روايي تركيبي (CA) 87/0، تحولات ارتباط مبنا با 89/0 و تحولات توانمندگرا با 88/0 در عرصه ي مديريت شهري كلان شهر اصفهان شد. در وهله ي دوم نتايج به دست آمده نشان داد كه پيشران هاي شناسايي شده داراي ارتباط ساختاري معناداري بر اساس رگرسيون وزن دار (WR) در قالب مدل معادلات ساختاري مي باشند.