توسعه‌ي يك شاخص تركيبي جديد (CDI) براي ارزيابي چندمتغيره خشك‌سالي‌هاي دشت شهركرد

خشك سالي پديده اي اقليمي است كه به كندي شروع شده و داراي طبيعت پنهاني است. مدت زمان وقوع آن طولاني و خسارت هاي ناشي از آن در بخش هاي مختلف به صورت تدريجي ظاهر مي شود؛ بنابراين، ارزيابي و بررسي خشك سالي در برنامه ريزي و اجراي طرح هاي مقابله با آن از اهميت زيادي برخوردار است. در سال هاي اخير، استفاده از شاخص هاي خشك سالي تركيبي متفاوتي موردتوجه محققين قرار گرفته است. در اين مطالعه، خشك سالي هاي دشت شهركرد واقع در استان چهارمحال و بختياري در يك دوره ي آماري 31 ساله (1394-1364) با استفاده از يك شاخص خشك سالي تركيبي (CDI) جديد كه حاصل تركيب سه مؤلفه ي شاخص خشك سالي منبع آب زيرزميني (GRI)، شاخص بارش استانداردشده ي اصلاحي (SPImod) و تبخيرتعرق پتانسيل (ETP) است، موردبررسي قرار گرفت. نتايج حاصل از شاخص GRI نشان مي دهند كه در ابتداي دوره ي آماري (1364) تا اواسط 1378، بلندترين دوره ي ترسالي به وقوع پيوسته و تا سال 1378 وضعيت آبخوان شهركرد مناسب بوده است، ولي از آذرماه 1387 طولاني ترين دوره ي خشك سالي شروع و تا انتهاي دوره ي آماري (1394) ادامه يافته است. نتايج حاصل از بررسي خشك سالي آب زيرزميني با شاخص GRI نشان دهنده ي افزايش خشك سالي آب هاي زيرزميني در سال هاي اخير است كه دليل اصلي آن، افزايش ميزان برداشت از سفره به دليل توسعه ي كشاورزي مي باشد. نتايج حاصل از شاخص CDI نشان مي دهد به طوركلي دشت شهركرد در فاصله زماني سال هاي 1364 تا 1378 با ترسالي هايي مواجه بوده، ولي از سال 1387 تا انتهاي دوره ي آماري موردمطالعه (1394) دچار خشك سالي هاي پي در پي و شديدي شده است. ازآنجايي كه شاخص مزبور خشك سالي هاي هواشناختي و آب زيرزميني را به طور هم زمان در محدوده ي موردمطالعه موردبررسي قرار مي دهد، مي تواند اطلاعات مفيدي در اختيار مديران و برنامه ريزان منابع آب اين دشت قرار دهد.