تحليل رسوبات رودخانه اي در ديرينه ي حوضه‌ي ميقان

حوضه هاي بسته، به دليل حساسيت بالا به بالانس تبخير و بارش، مناسب ترين سيستم براي مطالعات پالئو و شرايط ديرينه هستند. ازآنجاكه رودخانه ها از مهم ترين اجزاي حوضه هاي رسوبي هستند، پژوهش حاضر با هدف بازسازي شرايط محيطي ديرينه در حوضه ي ميقان با كمك گرفتن از شواهد رسوبي پادگانه رودخانه ي فصلي گچلان (بخش شمال شرقي حوضه )، مدل رقومي ارتفاع و تصاوير ماهواره اي منطقه انجام پذيرفته است. در اين مطالعه سعي شد با استفاده از مشاهده ي ميداني، نمونه برداري و انجام مطالعات دانه سنجي و مورفوسكوپي و هم چنين آزمايش هاي XRD و XRF بر روي 12 نمونه ي رسوبي، فرآيندهاي حاكم بر حوضه ي ميقان در گذشته بازسازي گردد. جورشدگي ضعيف، گردشدگي نسبتاً مناسب، چند نمايي بودن، تمايل به ذرات ريزدانه، بلوغ متوسط و هوازدگي پايين و ميانه از مهم ترين ويژگي هاي اغلب نمونه هاي رسوبي برداشتي بودند. هم چنين وجود فسيل تكستولاريا از نوع فراميني فر كه قادر به زندگي در محيط هاي درياچه اي تا درياي عميق بوده اند، مي تواند نشانه اي از بالا بودن تراز آب درياچه ي ميقان و پيشروي آن به داخل رودخانه هاي حاشيه ي پلايا در دوره هاي يخچالي كواترنري باشد. وجود كاني هاي هماتيت و مگنتيت نيز در بخشي از مقطع پادگانه بيانگر وقوع هوازدگي بوده و نشان مي دهد رسوبات مقاطع فوق در طول دوره ي كواترنر، به طور متناوب خارج از آب به سر برده اند.