ارائه الگوي اولويت‌هاي پيشگيري قلدري سازماني: رويكرد فراگير تفسيري-ساختاري

پيشگيري، به منزله يك استراتژي عملياتي، باعث مي‌شود سازمان در مقابل پديده‌هاي مخرب، همچون قلدري محيط‌ كار، واكنش‌هاي پويا و انعطاف‌پذير داشته باشد و در نتيجه از نهادينه شدن رفتارهاي مخرب جلوگيري شود. هدف از اين پژوهش ارائه الگوي اولويت‌هاي پيشگيري از قلدري سازماني بر اساس رويكرد فراگير تفسيري‌ـ ساختاري بود. پژوهش‌ْ تركيبي و مبتني بر روش‌شناسي كيفي و كمّي است. جامعه آماري بخش كيفي شامل پانزده نفر از متخصصان دانشگاهي بود كه در زمينه مديريت رفتار و منابع انساني تخصص داشتند. جامعه آماري بخش كمّي شامل سي مدير منابع انساني سازمان بنياد شهيد و امور ايثارگري سه استان سمنان و كرج و تهران بود كه در بخش تحليل ماتريسي مشاركت كردند. در اين پژوهش ابتدا گزاره‌هاي مربوط به شيوه‌هاي پيشگيري از قلدري سازماني از طريق مطالعه وسيع مطالب مرتبط با آن آغاز شد و پس از دسته‌بندي شصت و چهار مقاله محققان مقاله‌هاي دسته‌بندي‌شده را پايش و در نهايت سيزده پژوهش را وارد تحليل فراتركيب كردند. پس از طي مراحل مربوط به تحليل فراتركيب، هجده گزاره در قالب دو مؤلفه شناسايي شد كه پس از تحليل دلفي به يازده گزاره تقليل يافت. در بخش تحليل ساختاري‌ـ تفسيري فراگير (TISM)، كه به دليل پيچيدگي رياضي و عملياتي سرآمد بر تحليل ساختاري‌ـ تفسيري (ISM) است، در قالب مدل ارائه‌شده مشخص شد يازده گزاره شناسايي‌شده در پنج سطح، از تأثيرگذارترين تا كم‌اثرترين شيوه‌هاي پيشگيري از قلدري سازماني، تفكيك شدند و مشخص شد تأثيرگذارترين گزاره جلوگيري از تبعيض و تعارض به منزله يك گزاره مؤلفه تقويت سازه مديريتي است و كم‌اثرترين گزاره‌ توزيع برابر اختيارات و مسئوليت‌ها به منزله گزاره مؤلفه تقويت سازه ساختاري است.