ارائه الگوي پارادايمي توسعه سرمايه اجتماعي در سازمان هاي ورزشي با رويكرد كيفي داده بنياد

هدف از پژوهش حاضر ارائه الگوي پارادايمي توسعه سرمايه اجتماعي در سازمان‌هاي ورزشي بود. اين پژوهش از نوع كيفي است كه با به‌كارگيري نظريه داده‌بنياد انجام شد. محدوده مطالعات ادارات ورزش و جوانان استان اصفهان و جامعه آماري پژوهش خبرگان آگاه به حوزه تحقيق بودند كه نمونه‌گيري از آن‌ها به صورت هدفمند و با روش گلوله‌برفي انجام پذيرفت. ابزار گردآوري داده در اين پژوهش مصاحبه از نوع نيمه‌ساخت‌يافته بود. در اين تحقيق، داده‌ها بعد از انجام دادن بيست و سه مصاحبه به مرحله اشباع نظري رسيدند. با اين حال، جهت اطمينان از كفايت، يك مصاحبه ديگر نيز به انجام رسيد. جهت تعيين روايي از معيار مقبوليت و لينكلن و گوبا و جهت تعيين پايايي از روش حسابرسي فرايند و توافق دروني استفاده شد. داده‌ها طي سه مرحله كدگذاري باز و محوري و انتخابي تحليل شدند. در سه مرحله كدگذاري، مقوله‌هاي اصلي و فرعي شناسايي و به يك‌ديگر مرتبط شدند كه عبارت بودند از شرايط علّي (ساختاري، ارتباطي، شناختي)، شرايط زمينه‌اي (ايجاد گروه‌هاي حرفه‌اي و سازماندهي گروه‌هاي حرفه‌اي)، شرايط مداخله‌گر (مديريت منابع انساني، فرهنگ سازماني، عدالت سازماني)، راهبردها (راهبردهاي جذب و راهبردهاي آموزشي)، و پيامدها (توانمندسازي كاركنان، خلاقيت و كارآفريني، تعهد سازماني، سلامت سازماني، فرهنگ شهروندي سازماني، كيفيت زندگي كاري، مديريت دانش). در نهايت نيز پارادايم كدگذاري تشريح شد و مدل نهايي شكل گرفت. توجه به مدل ارائه‌شده مي‌تواند زمينه‌ساز توسعه سرمايه اجتماعي در سازمان‌هاي ورزشي و بهره‌گيري از مزاياي آن شود.