بررسي فعاليت آنزيم‌هاي سلولاز در مايع شكمبه بز‌غاله‌هاي پرواري كشتار شده

هدف از اين پژوهش بررسي فعاليت آنزيم‌هاي شكمبه‌اي كربوكسي متيل سلولاز، ميكروكريستالين سلولاز (نانومول در دقيقه) از بخش‌هاي مختلف شيرابه شكمبه شامل بخش وابسته به ذرات، خارج سلولي و درون‌سلولي بود. براي اين منظور از مايع شكمبه 15 رأس بز‌غاله‌هاي پرواري نجدي كشتار شده در سن ۶ ماهگي با ميانگين وزن ۲۸ كيلوگرم در 3 تيمار و 5 تكرار نمونه‌برداري شد. تيمار‌هاي آزمايشي شامل سطوح صفر، 10 و 20 درصد تفاله زيتون جايگزين دانه جو بود. نتايج نشان داد كه بيشترين ميزان فعاليت آنزيمي براي هر دو آنزيم در بخش وابسته به ذرات مربوط به بز‌غاله‌هاي تغذيه‌شده با جيره 20 درصد تفاله زيتون بود (0/05 P). همچنين بيشترين فعاليت كل آنزيم‌هاي ميكروكريستالين سلولاز و كربوكسي متيل سلولاز در شكمبه بز‌غاله‌هاي تغذيه ‌شده با جيره 20 درصد تفاله زيتون (نانومول در دقيقه) نسبت به تيمار‌هاي ديگر مشاهده شد (0.0001 P). ميزان فعاليت كربوكسي متيل سلولاز در بخش جامد، خارج سلولي، درون ‌سلولي و كل شيرابه شكمبه نسبت به فعاليت آنزيم ميكروكريستالين سلولاز در بخش هاي مربوطه بيشتر بود. pH مايع شكمبه بز‌غاله‌هاي با افزايش سطوح تفاله زيتون در جيره كاهش معني داري يافت (0/001 P). كمترين pH در بز‌غاله‌هاي تغذيه ‌شده با 20 درصد تفاله زيتون نسبت به ساير تيمار‌ها ديده شد. در‌مجموع، نتايج آزمايش نشان داد با افزايش سطح تفاله زيتون در جيره، فعاليت آنزيم هاي سلولوليتيك در هر سه بخش محتويات شكمبه افزايش يافت. فعاليت آنزيم‌ها در بخش وابسته به ذرات شيرابه شكمبه در تمام تيمارها بيشترين و بخش خارج سلولي كمترين بود (P 0.05).