پهنه‌بندي اراضي مستعد پخش سيلاب با استفاده از مدل تحليل سلسله مراتبي فازي(مطالعه موردي: جنوب دشت كاشان)

كمبود بارندگي و همچنين نزول بارش هايي با شدت نسبتاً زياد در مدت كوتاه از ويژگي هاي مناطق خشك دنيا ازجمله ايران است كه به وقوع سيلاب هاي عظيم و مخرب كه هرساله موجب بروز خسارات جاني و مالي فراوان مي باشد، منجر مي گردد. مشكل كمبود آب در مناطق خشك و نيمه خشك دنيا باعث شكننده شدن شرايط زيستي در اين مناطق شده است. باتوجه به كاهش مداوم ميزان سرانه آب و اهميت تأمين غذايي افراد جامعه، ضروري است كه آب هاي سطحي به كمك روش هايي از جمله سد سازي و يا روش هاي تغذيه مصنوعي مهار گردند. در اين تحقيق، هفت عامل شيب، نفوذپذيري سطحي، قابليت انتقال آب در آبرفت، كيفيت آبرفت، كاربري اراضي، حجم رواناب و ضخامت لايه هوادار به عنوان عوامل مؤثر در مكان يابي مناطق مستعد پخش سيلاب و تغذيه مصنوعي جنوب دشت كاشان درنظر گرفته شدند. پس از تهيه لايه هاي رقومي موردنظر، با استفاده از مدل تحليل سلسله مراتبي فازي وزن هركدام از معيارها تعيين گرديد. در نهايت نقشه هاي وزندار حاصل و با يكديگر ادغام و نتايج آن نشان داد كه پارامتر كاربري اراضي با وزني معادل 22% بيشترين وزن را به خود اختصاص داده و به عنوان اولويت هاي اول در مكان يابي پخش سيلاب مطرح گرديد. پارامترهاي حجم رواناب، نفوذپذيري، شيب، عمق لايه هوادار، ضريب انتقال و كيفيت آبرفت به ترتيب اولويت هاي دوم تا هفتم را به خود اختصاص دادند.