سنجش كيفيت منظر مسيرهاي پياده با استفاده از تكنيك يادداشت‌برداري و تحليل عناصر بصري منظر (نمونه موردي: بافت تاريخي هارونيه اصفهان)

بافت تاريخي و قديمي شهرها در اغلب موارد هسته اوليه و جزء ميراث فرهنگي و تاريخي شهرها است. امروزه نقشي كه منظر شهري در بافت هاي تاريخي و مسيرهاي پياده دارد، مورد توجه پژوهشگران حوزه ي منظر، طراحي و برنامه ريزي شهري قرار گرفته است. منظر شهري از سرمايه هاي فرهنگي شهرهاست و عابران پياده به آن علاقه مندي و توجه خاصي دارند. ميزان مؤثر بودن منظر يك مسير بر عابران پياده، بستگي به ميزان ادراك فرد دارد كه خود به آمادگي وي براي ادراك، ظرفيت ادراكي و شرايط محيطي ادراك وابسته است. اين پژوهش بر اهميت منظر بافت هاي تاريخي، مسيرهاي پياده و نقشي كه منظر شهري مي تواند بر ادراك عابران پياده داشته باشد، تأكيد مي كند. با توجه به اينكه در پژوهش هاي حوزه ي منظر شهري، تأكيد بر نقش منظر در بافت هاي تاريخي و مسيرهاي پياده كمتر به چشم مي خورد، و همچنين شهر اصفهان كه يكي از شهرهاي تاريخي و گردشگري ايران است، بدين ترتيب در اين مقاله محور هارونيه كه در داخل بافت تاريخي هارونيه و يكي از مسيرهاي مهم ارتباط دهنده ميدان نقش جهان و ميدان امام علي (ع) (ميدان عتيق) است و سالانه گردشگران زيادي از اين محدوده بازديد مي كنند، به عنوان نمونه موردي انتخاب شده و مورد بررسي قرار گرفته است. هدف اين پژوهش، سنجش كيفيت منظر محور هارونيه شهر اصفهان است. سوالي كه در پايان اين پژوهش به آن پاسخ داده مي شود، اين است كه كيفيت منظر محور هارونيه اصفهان چگونه است؟ روش پژوهش در اين مقاله توصيفيتحليلي است. براي تحليل منظر در اين پژوهش از تكنيك يادداشت برداري فيليپ تيل و تحليل عناصر بصري منظر سايمون بل استفاده شده، كه به صورت كمي و كيفي هستند. نتايج تحقيق نشان مي دهد، سكانس هاي نزديك به ميدان امام علي (ع)، به دليل وجود عناصر شاخص و مناظر مطلوب از وضوح بالاتري برخوردارند.