مقايسه و ارزيابي بيست روش تخمين تبخير- تعرق گياه مرجع مبتني بر سه دسته كلي دماي هوا، تابش خورشيد و انتقال جرم در حوضه آبريز درياچه اروميه

هدف اين مطالعه مقايسه و واسنجي تعداد ۲۰ روش مختلف تخمين تبخير تعرق گياه مرجع (0ET) مبتني بر سه روش كلي دماي هوا، تابش خورشيد و انتقال جرم در حوضه آبريز درياچه اروميه مي باشد. براي اين منظور از اطلاعات ۱۰ ايستگاه هواشناسي همديد در دوره آماري ۲۰۱۰۱۹۸۶ استفاده شد. نتايج روش هاي مذكور با خروجي روش فائو پنمن مانتيث (۵۶PMF) مقايسه شد. واسنجي روش ها براي يكايك ايستگاه ها و تمام ماه ها و در طول دوره آماري مذكور انجام شد. ارزيابي عملكرد روش ها با آماره هايR2،RMSE ، MBE و MAE به عمل آمد. نتايج نشان داد كه واسنجي روش ها عملكرد آنها را به طور قابل ملاحظه اي بهبود مي دهد. بعد از واسنجي، از بين روش هاي بر مبناي دماي هوا، روش هارگريوز (HG) با ضريب تبيين ۹۶/۰=۲R، از بين روش هاي كلي تابش، روش دورنبوس پروئيت ((DP با ضريب ۲R معادل ۹۸۲/۰ و از بين روش هاي مبتني بر انتقال جرم، بعد از واسنجي، روش ميير (M) با ۲R معادل ۸۹۵/۰ به عنوان بهترين روش در حوضه مورد مطالعه شناخته شدند. به طوركلي، عملكرد روش هاي مبتني بر تابش پس از واسنجي بهتر از ساير روش ها در اين حوضه بود. بنابراين، روش DP پس از واسنجي براي تخمين 0ET در حوضه درياچه اروميه از دقت بالاتري برخوردار بوده و قابل توصيه مي باشد.