اثر روش‌هاي مختلف خاك‌ورزي و كوددهي بر خواص فيزيكي خاك و عملكرد ذرت دانه‌اي

بيشتر اراضي زير كشت ذرت در استان همدان به صورت سنتي با گاوآهن برگردان دار و يك سري ادوات خاك ورزي ثانويه آماده مي شود. در سال هاي اخير استفاده از سيستم هاي خاك ورزي حفاظتي مورد استقبال قرار گرفته است. اين پژوهش در قالب طرح آماري كرت هاي خردشده (اسپليت پلات) با ۶ تيمار و ۳ تكرار انجام شد. روش هاي خاك ورزي شامل: ۱T روش مرسوم، شخم با گاوآهن برگردان دار + سيكلوتيلر مجهز به غلطك ۲T خاك ورز مركب، گاوآهن قلمي مجهز به غلطك و ۳T خاك ورزي نواري با تيغه هاي قلمي به عنوان كرت اصلي و دو روش كوددهي شامل ۱F پخش سطحي كود فسفاته قبل از كاشت ۲F جاي گذاري نواري كود فسفاته به هنگام كاشت به عنوان كرت فرعي در نظر گرفته شد. برخي از خواص فيزيكي خاك شامل، سرعت نفوذ آب در خاك، مقاومت خاك (شاخص مخروطي) و چگالي ظاهري خاك و نيز عملكرد و اجزا عملكردي ذرت دانه اي اندازه گيري شد. نتايج نشان داد كه روش هاي خاك ورزي و عمق خاك اثر معني دار بر چگالي ظاهري و شاخص مخروطي خاك دارند. همچنين اثر روش خاك ورزي بر سرعت نفوذ آب در خاك معني دار شد. اثر روش كوددهي بر عملكرد ذرت در سطح احتمال ۱% معني دار شد. جاي گذاري نواري كود به هنگام كاشت با ميانگين عملكرد دانه، ۱۰۸۶۲ كيلوگرم در هكتار نسبت به پخش سطحي كود با ميانگين عملكرد دانه، ۹۹۶۵ كيلوگرم در هكتار برتري داشت. اگرچه تأثير روش هاي مختلف خاك ورزي بر عملكرد دانه ذرت معني دار نشد اما تيمار ۲T با ميانگين عملكرد دانه، ۱۰۹۱۳ كيلوگرم در هكتار نسبت به دو تيمار ديگر (۱T با ميانگين عملكرد دانه، ۱۰۱۰۶ كيلوگرم در هكتار و ۳T با ميانگين عملكرد دانه، ۱۰۲۲۲ كيلوگرم در هكتار) برتري داشت.