تأثير آبياري با پساب كارخانه قند و تنش خشكي بر ارتفاع گياه، طول ريشه و پروتئين دانه جو رقم يوسف

محدوديت منابع آب در مناطق خشك و نيمه خشك، يكي از مهم ترين معضلات موجود در بخش كشاورزي است. از اينرو استفاده از منابع آبي غير متعارف از اهميت بيشتري برخوردار مي شود. به اين دليل، تحقيقي جهت بررسي اثر آبياري با پساب كارخانه قند به صورت فاكتوريل، در قالب طرح بلوك كامل تصادفي به صورت آزمايشات مزرعه اي برروي گياه جو انجام شد. تيمارهاي اين تحقيق عبارتند از آب چاه I1، پساب كارخانه قند I2 ، تركيب آب چاه و پساب I3 ( نسبت هفت به يك عرف منطقه) مي باشد كه در دو سطح آبياري كامل S1 و اعمال 75 % تنش كم آبي S2 انجام شد و تيمار I1S1، به عنوان شاهد درنظر گرفته شد. نتايج نشان دادند تغييرات تنش در سطح 1 % بر ارتفاع گياه، عملكرد دانه و طول ريشه تأثير معني داري آماري داشت. همچنين تغييرات نوع آب آبياري در سطح 1 % بر ارتفاع گياه ، پروتئين دانه عملكرد دانه و طول ريشه تأثير معني داري آماري داشت. بيشترين عملكرد دانه در تيمار I1S1 با وزن 4034 كيلوگرم در هكتار و كمترين عملكرد دانه در تيمار I2S2 با مقدار 1564 كيلوگرم در هكتار بودند. كمترين و بيشترين مقدار درصد پروتئين دانه به ترتيب در تيمار I1S1 به ميزان 1237 درصد و تيمار I2S2 با مقدار 13/47 درصد مشاهده شد. ارتفاع گياه در تيمار شاهد بيشترين مقدار با ارتفاع 82/87 سانتي متر مشاهده شد.