مقايسه تاثير تمرينات باراسل و پيلاتس بر كيفيت زندگي زنان مبتلا به كمر درد مزمن

هدف: كمردرد يكي از شايع ترين و پرهزينه ترين مشكلات طبي و علت اصلي غيبت از كار است كه به عنوان يك مشكل عمومي در جوامع امروزي مطرح و شيوع و هزينه درمان آن در حال افزايش و باعث كاهش كيفيت زندگي افراد شده است. روش هاي متعددي براي بهبود كمردرد و كيفيت زندگي در افراد مبتلا به كمر درد مزمن وجود دارد ولي دستيابي به روشي مناسب، مفيد و كم هزينه نياز امروز جوامع است. بنابراين هدف از انجام تحقيق حاضر مقايسه تاثير تمرينات باراسل و پيلاتس بر كيفيت زندگي زنان مبتلا به كمر درد مزمن بود. روش بررسي: آزمودني هاي اين تحقيق 30 بيمار زن مبتلا به كمر درد مزمن بودند كه به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در سه گروه 10 نفره، گروه مداخله باراسل (دامنه سني7±42 سال، قد8 ±160 سانتي متر و وزن 5/5 ± 62 كيلوگرم) و گروه پيلاتس (دامنه سني5± 42/5 سال، قد 10 ± 159 سانتي متر و وزن 6 ± 61 كيلوگرم) و گروه كنترل (دامنه سني 6 ± 42 سال، قد 11 ± 161 سانتيمتر و وزن 7 ± 59/5 كيلوگرم) قرار گرفتند. آزمودني هاي گروه هاي مداخله به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه 60 دقيقه اي تمرينات را انجام دادند اما گروه كنترل در طي اين مدت زمان در هيچ گونه فعاليت درماني شركت نداشته و به فعاليت هاي عادي روزانه مشغول بودند. كيفيت زندگي آزمودني ها با استفاده از پرسشنامه SF36 قبل و بعد هشت هقته مورد ارزيابي قرار گرفت. جهت تجزيه و تحليل گروه هاي مورد مطالعه از روش آمار استنباطي تحليل واريانس براي داده هاي تكراري (ANOVA) استفاده شد (0/05≥p). يافته ها: يافته هاي ﭘﮊوهش حاضر نشان داد كه هر دو روش مداخله اي بكار گرفته شده، به طور معناداري باعث ارتقاء كيفيت زندگي زنان مبتلا به كمردرد مزمن شد (0/05≥p). اما در گروه كنترل تفاوت معناداري مشاهده نشد (0/05 p). در مجموع تفاوت معناداري بين گروه هاي تجربي و كنترل مشاهده شد (0/05≥p). همچنين يافته ها تفاوت معناداري را بين دو روش تمريني تحقيق نشان ندادند (0/05 p). نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي تحقيق حاضر به نظر مي رسد تمرين هاي باراسل و پيلاتس مي توانند موجب بهبود كيفيت زندگي زنان مبتلا به كمر درد مزمن گردد لذا احتمالا مي تواند به عنوان يك مداليته مفيد براي توانبخشي و بالا بردن كيفيت زندگي زنان مبتلا به كمردرد مزمن توصيه شود.