شيوع استرابيسم و هتروفوريا دركودكان 3 تا 6 سال شهر بجنورد درسال1395

هدف: هدف از اين مطالعه تعيين شيوع استرابيسم و هتروفوريا در كودكان 3 تا 6 ساله شهرستان بجنورد ايران سال1395مي باشد. روش بررسي: در مطالعه حاضر يك مطالعه مقطعي و مبتني بر جمعيت، ازتعداد 6600 كودك كه براي غربالگري بينايي به پايگاه هاي مهدكودك شهرستان بجنورد مراجعه نمودند و از بين آن ها 1100 كودك 3 تا 6 ساله مشكوك به مشكلات بينايي ارزيابي شدند. معاينات شامل تعيين حدت بينايي ،تعيين عيوب انكساري با استفاده از قطره سيكلوپلژيك (سيكلوپنتوليت 1%) و كاور تست يكطرفه و آلترنيت ( براي بررسي استرابيسم و هتروفوريا ) بودند. يافته ها: شيوع استرابيسم (0/51 %0/21 % با فاصله اطمينان 95%)  0/36 %  تخمين زده شده است. بين استرابيسم با جنسيت و سن ارتباط معناداري وجود نداشت (P 0/05)،. بيشترين نوع استرابيسم مشاهده شده در افراد تحت مطالعه ايزوتروپيا (با شيوع 0/21 % در دور و 0/24 % در نزديك) بود. 4/1 % افراد داراي استرابيسم، آستيگماتيسم داشتند. شيوع هتروفوريا در 1100 كودك معاينه شده 22/9 % كه بيشترين نوع آن اگزوفوريا  (19/4 %) بود. 31/5 %  افراد نزديك بين اگزوفوريا  داشتند در حالي كه اين ميزان در كودكان امتروپ (19/09 %) و دوربين (16/4 %) كمتر بود. 1/3 %  از اختلالات بينايي در اين كودكان به علت استرابيسم بود. نتيجه گيري:   با توجه به شيوع استرابيسم، تشخيص اوليه و درمان آن در سنين كودكي مي تواند از آسيب ها و اختلالات بعدي بينايي در اين كودكان جلوگيري كند. استفاده از اين يافته ها در طرح ريزي براي غربالگري كودكان مي تواند خدمات اپتومتريك را بهبود ببخشد.