اثر ترتيب تمرينات تركيبي هوازي-مقاومتي همراه با انسداد عروق بر آمادگي جسماني زنان مسن

هدف: ترتيب تمرينات تركيبي يكي از اصول اساسي تمرين مي باشد كه بخصوص در زنان سالمندان و همراه با محدوديت جريان خون كمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. لذا هدف مطالعه حاضر مطالعه اثر ترتيب تمرينات تركيبي (هوازي – مقاومتي در مقابل مقاومتي هوازي) در يك جلسه تمريني همراه با انسداد عروق بر عوامل آمادگي جسماني زنان مسن بود. روش بررسي: چهل نفر زن سالمند سن 60 تا 70 سال به طور تصادفي به دو گروه تمرين تركيبي و يك گروه كنترل (13 نفر) تقسيم شدند. يكي از گروه هاي تمريني ابتدا تمرين مقاومتي و سپس تمرين هوازي  (14 نفر) و گروه تمريني ديگر ابتدا تمرين هوازي و سپس تمرين مقاومتي (13 نفر) را انجام دادند. هر دو بخش تمرين هوازي و مقاومتي در يك جلسه و همراه با انسداد عروق انجام شد. كل دوره تمريني، 12 هفته و سه جلسه در هفته بود. يافته ها: نتايج نشان داد كه در مورد شاخص توده بدن، دو گروه تمريني نسبت به گروه كنترل كاهش معني داري داشت (P 0.001)، اما اين كاهش در گروه تمرين هوازي مقاومتي بيشتر بود (P 0.001). قدرت بالاتنه و پايين تنه هر دو گروه تمريني نسبت به گروه كنترل افزايش معني دار داشت (P 0.001)، اما اين افزايش در گروه مقاومتي هوازي بيشتر بود (P 0.001). استقامت عضلاني دو گروه تمريني نسبت به گروه كنترل افزايش معني داري داشت (P 0.001)، اما بين دو گروه تمريني تفاوت معني داري وجود نداشت (P 0/0248). ظرفيت هوازي فقط بين گروه تمرين هوازي مقاومتي با گروه كنترل تفاوت معني داري وجود داشت (P 0.001)، در حالي كه بين گروه مقاومتي هوازي با كنترل (0/081=p) و دو گروه تمريني با يكديگر تفاوت معني داري وجود نداشت (P 0/05). نتيجه‌گيري: به نظر مي رسد تمرينات تركيبي همراه با انسداد عروق صرف نظر از ترتيب آن‌ها به طور موثري باعث بهبود عناصر آمادگي جسماني زنان سالمند مي شود و تفاوت قابل ملاحظه اي بين ترتيب اين دو نوع تمرين در يك جلسه تمرين وجود ندارد. هر چند چنانچه اهداف تمريني خاصي مد نظر باشد، ترتيب تمرينات مي تواند تعيين كننده باشد.