بررسي روايي و پايايي ابزار سنجش اعتماد عمومي به ارائه دهندگان خدمات سلامت

هدف: كاهش سطح اعتماد در نظام سلامت مي‌تواند منجر به پيامدهايي مانند اينكه بيماران به دنبال نظر ثانويه در مورد بيماري خود باشند و يا كاهش سطح قبول درمان توسط بيماران شود. با توجه به اهميت اعتماد عمومي جامعه به نظام سلامت در پيشبرد مطلوب اهداف آن، مطالعه حاضر با هدف استانداردسازي پرسشنامه اعتماد عمومي به ارائه دهندگان خدمات سلامت انجام شد. روش بررسي: در مطالعه حاضر به بررسي روايي و پايايي ابزار سنجش ميزان اعتماد عمومي پرداخته شد. اين مطالعه از نوع تحليلي و مقطعي در شش ماهه نخست سال 1397 در ميان شهروندان شهر مشهد كه از بيمارستان هاي دولتي خدمت دريافت كرده اند انجام شد. روايي اين ابزار با مصاحبه با 20 نفر از متخصصان حوزه مديريت سلامت، آموزش بهداشت، و اخلاق پزشكي با استفاده از دو روش « Lawshe» و « Waltz  و Bausell» انجام شد. براي تعيين پايايي تكميل پرسشنامه توسط 50 نفر از شهروندان انجام گرفت و آلفاي كرونباخ و ضريب همبستگي درون خوشه اي محاسبه گرديد. با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 توصيف شاخص هاي آماري فراواني و درصد فراواني توصيف شد. يافته ها: در مرحله روايي براساس نظرات 20 متخصص از بين 36 سوال 3 سوال با  نسبت روايي محتوايي كمتر از 0/42 و ارتباط كمتر از 0/7 حذف شد. در 33 سوال باقيمانده شاخص روايي محتوا قابل قبول بود. سوالاتي كه وضوح و سادگي كمي داشتند مورد بازبيني قرار گرفتند. ضريب آلفاي كرونباخ و ضريب همبستگي درون خوشه اي براي كل پرسشنامه به ترتيب 0/83 و 0/81 بدست آمد. فقط 2 بعد سياست هاي مراقبت از بيمار در سطح كلان و كيفيت همكاري ميان ارائه دهندگان ضريب آلفاي كرونباخ كمتر از 0/7 داشتند. نتيجه گيري: براساس يافته هاي اين پژوهش، پرسشنامه اعتماد عمومي به مراقبت هاي سلامت از روايي و پايايي قابل قبولي برخوردار است. بنابراين سياست گزاران و برنامه ريزان مراقبت هاي بهداشتي و درماني مي توانند براي اندازه گيري ميزان اعتماد عمومي افراد به ارائه دهندگان مراقبت هاي سلامت به صورت دوره اي از آن استفاده كنند.