ارزيابي آلودگي صوتي منطقه 16 تهران

سابقه و هدف: آلودگي صوتي يكي از آلودگي‌هاي مهم و رو به رشد شهرهاي بزرگ است. به‌منظور كنترل و مديريت اثرات آلودگي صوتي، سنجش آن امري ضروري است. لذا در اين تحقيق پهنه‌بندي و مدلسازي آلودگي صوتي با روش درونيابي كريجينگ در يكي از مناطق پرجمعيت تهران يعني منطقه 16 انجام گرديد.مواد و روش‌ها: در اين تحقيق در ابتدا 8 ايستگاه براي پيش مطالعه انتخاب شد. در مرحله بعد 46 ايستگاه در منطقه مورد مطالعه انتخاب و تراز معادل صوت در سه بازه‌ي زماني صبح، ظهر و شب براي هر ايستگاه، جهت تعيين تراز آلودگي صوتي اندازه‌گيري شد. همچنين يكي از انواع كاربري شبكه معابر منطقه 16 يعني بزرگراه شهيد رجايي انتخاب و تراز شدت صوت در فواصل مختلف جهت پهنه‌بندي و مدلسازي آلودگي صوتي آن بزرگراه اندازه‌گيري شد. سپس مدلي جهت پيش‌بيني تراز شدت صوت در فواصل مختلف از بزرگراه ارائه شد. جهت بررسي درستي مدل ارائه شده، يك بزرگراه ديگر مورد بررسي قرار گرفت و آزمون تست مقايسه‌اي بين مقادير اندازه‌گيري شده و پيش‌بيني شده انجام گرفت.نتايج و بحث: درصد خطاي بين مقادير پيش‌بيني‌شده و اندازه‌گيري‌شده بسيار ناچيز بوده و درنتيجه مدل ارائه شده را مي‌توان براي ارزيابي آلودگي ساير بزرگراه‌ها مورد استفاده قرار داد. نتايج به‌دست‌آمده از مرحله اصلي اين تحقيق نشان داد كه حداكثر ميانگين تراز معادل صوت 83.5714 دسي‌بل مربوط به بزرگراه‌هاست همچنين تا فاصله‌ي 30 متري از بزرگراه براي كاربري مسكوني مناسب نيست. حداقل ميانگين تراز صوت 58 دسي‌بل مربوط به مناطق مسكوني هست.نتيجه‌گيري: ديگر نتايج اين تحقيق حاكي از آن بوده است كه دركل ايستگاه‌هاي سنجش صدا به‌خصوص در شبكه معابر ميزان ميانگين تراز معادل صداي اندازه‌گيري شده بيش ‌از حد استاندارد روز ايران هست. با توجه به آلودگي صوتي بالاي منطقه، راهكارهاي ارائه‌شده جهت كنترل آلودگي صوتي استفاده از ديواره‌هاي صوتي در بزرگراه‌ها و ايجاد فضاي سبز بيشتر در مناطق مستعد آلودگي هست.