مروري بر تأثير نرم كننده هاي مختلف بر عملكرد فيلم هاي بر پايه پروتئين آب پنير

در طي سال هاي اخير، به دليل اهميت توجّه به محيطزيست تلاش هاي بسياري در جهت جايگزيني مواد بر پايه نفتي با مواد زيستي به عنوان مواد دوستدار محيطزيست و تجديدپذير صورت گرفته است. در اين راستا، پروتئين ها از جايگاه ويژه اي به منظور استفاده در زمينه هاي مختلف از قبيل: بسته بندي مواد غذايي، دارويي و كشاورزي برخوردار مي باشند. كاربرد گسترده اين مواد بر پايه زيستي، هنوز به علت محدوديت هاي ذاتي آن ها از قبيل:    فرآيندپذيري ضعيف، شكنندگي، ممانعت كنندگي ضعيف در مقابل گاز و رطوبت و ويژگي هاي گرمايي و فيزيكي ضعيف، با چالش روبرو است. اضافه كردن افزودني هايي از قبيل: نرم كننده ها به درون پليمرهاي زيستي، يك روش متداول براي بهبود محدوديت هاي ذاتي آنها مي باشد. به طوركلي، نرم كننده ها به منظور ايجاد انعطاف پذيري، بهبود چقرمگي و كاهش دماي انتقال شيشه اي به مواد پليمري و زيستي افزوده مي شوند. فضاهاي خالي ايجاد شده در نتيجه افزودن نرم كننده به درون ماتريس پليمري، ويژگي هاي نفوذپذيري آن را افزايش مي دهد. هدف اين مقاله مروري، بررسي نرم كننده هاي مختلفي است كه در زمينه بسته بندي مواد غذايي به منظور نرم كردن پروتئين آب پنير؛ ماده اي با ممانعت كنندگي بسيار خوب در برابر اكسيژن و با ويژگي هاي مكانيكي مناسب، به كار گرفته شده است.